สปอยล์ Alice ตอนที่ 25-26

ในปี 1992 พัคซอนยองพาแทอีมาอยู่ที่บ้านและดูแลเธอเหมือนลูก ซึ่งในขณะนั้นซอนยองกำลังตั้งท้องจินกยอม พัคซอนยองแปลกใจในความอัจฉริยะทางฟิสิกส์ของแทอี และเธอยังวาดรูปประตูข้ามเวลา ซึ่งปรากฏอยู่ในคัมภีร์แห่งคำทำนายด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปในหน้าสุดท้ายที่ถูกฉีกไป เป็นรูปของงูปีศาจ ซึ่งเขียนไว้ว่า “เธอเป็นคนเปิดประตูแห่งการข้ามเวลา และเห็นโลกที่ไม่ได้ถูกลิขิตให้เห็น บทลงโทษของเธอจึงถูกตัดสินแล้ว “ พัคซอนยองกังวลเป็นอย่างมากเมื่อรู้ว่าแทอีได้อ่านคัมภีร์เล่มนั้นจนจบแล้ว แต่ยังไม่เข้าใจความหมายของมัน เพื่อความปลอดภัยของแทอี พัคซอนยองตัดสินใจเผาคัมภีร์หน้าสุดท้ายนั้นทิ้ง และพาเธอไปอยู่บ้านเด็กกำพร้าในวันรุ่งขึ้น
เมื่อแทอีกลับมาในปี 2010 เธอต่อว่าซอนยองที่เสแสร้งทำตัวเป็นแม่ของเธอ และถามหาคัมภีร์หน้าสุดท้าย ซึ่งซอนยองได้เผาทิ้งไปแล้ว จินกยอมมาเคาะประตูเรียกแม่ ซอนยองจึงขอตัวออกไปและบอกแทอีว่า จินกยอมยังไม่รู้เรื่องนี้ และเขาก็ไม่ควรรู้ด้วย จินกยอมสงสัยว่าแม่ของเขาคุยกับใครในห้อง ระหว่างที่ซอนยองกำลังปอกผลไม้ให้จินกยอมอยู่นั้น เขาได้เปิดประตูห้องของแม่ซึ่งแทอียังคงอยู่ในนั้น แต่จินกยอมสลบไปซะก่อน และมีเลือดกำเดาไหล เป็นเวลาเดียวกับที่หมวดจินกยอมฟื้นขึ้นมาในปี 2010 และสลบไปอีกครั้งพ้อมกับเลือดกำเดาที่ไหลออกมา หลังจากช่วยแทอีออกมาจากรถที่กำลังระเบิดในปี 2020

พัคซอนยองเห็นตุ่มแดงตามตัวของจินกยอม แทอีจึงบอกซอนยองให้ส่งจินกยอมไปโรงพยาบาล เพราะเธอเคยมีอาการแบบนี้ตอนที่เดินทางข้ามเวลา แต่ซอนยองรู้ดีว่าโรงพยาบาลไม่อาจรักษาโรคนี้ได้ เธอยังรู้อีกว่าแทอีกลับมาในปี 2010 พร้อมกับหมวดจินกยอม จึงคิดจะตามหาเขาให้เจอก่อนที่จินกยอมทั้งสองคนจะตายทั้งคู่ ทันใดนั้นตำรวจโทรมาหาซอนยองบอกว่า ลูกชายของเธออยู่ที่โรงพยาบาล และในบัตรประจำตัวของหมวดจินกยอมก็ระบุว่าเขาอายุเพียงสิบเก้าปีเท่านั้น ซอนยองขอให้แทอีรีบไปหาหมวดจินกยอมที่โรงพยาบาลและโน้มน้าวให้เขากลับไปในปีปัจจุบันให้ได้ ในขณะที่เธอจะอยู่ดูแลจินกยอมที่ป่วยอยู่ในบ้าน ซอนยองกำชับแทอีให้บอกเขาด้วยว่าไม่ต้องห่วงเรื่องการตายของแม่ เพราะเป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถหยุดมันได้ จึงขอให้ยอมแพ้กับเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้นจะยิ่งอันตรายต่อตัวเขาเอง แทอีแปลกใจที่ซอนยองรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองและเป็นเพราะคัมภีร์หน้าสุดท้ายหรือไม่ เธอยังบอกอีกว่าจินกยอมมาเป็นตำรวจเพราะต้องการตามหาคนที่ฆ่าแม่ และเขาคงไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ถึงอย่างไรซอนยองก็ขอร้องแทอีอย่าให้จินกยอมมาที่นี่ ไม่เช่นนั้นเธอก็คงใจอ่อน

แทอีไปที่โรงพยาบาล แต่ไม่พบหมวดจินกยอม เพราะเขาหนีกลับบ้าน เขาเห็นตัวเองในชุดนักเรียนนอนป่วยอยู่บนเตียงและได้พบกับพัคซอนยองแม่ของเขา จินกยอมสวมกอดแม่ แต่เธอต่อว่าที่เขามาที่นี่ เพราะจะทำให้ทุกคนตกอยู่ในอันตราย ซอนยองขอร้องให้เขากลับไป แต่เขาต้องการอยู่ต่อเพื่อหาตัวคนร้าย พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดของแม่ซึ่งเกิดเหตุการณ์นั้น เขาจึงขออยู่ต่อจนถึงเวลานั้น ซอนยองบอกว่าต่อให้เขาช่วยแม่ได้ มันก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยน มีเพียงเขาและโลกที่เขาอยู่เท่านั้นที่จะเปลี่ยนไป ซอนยองยังคงยืนกรานให้จินกยอมกลับไปและบอกว่าตอนนี้ลูกชายของเธออยู่ในบ้าน

ระหว่างที่ซอนยองและหมวดจินกยอมกำลังคุยกันอยู่ด้านนอก จินกยอมฟื้นขึ้นมาและรับโทรศัพท์ของแทอีที่โทรมาจากโรงพยาบาล แม้แทอีจะแกล้งพูดคุยกับเขาให้เหมือนแม่ แต่จินกยอมก็รู้ว่าไม่ใช่ จึงได้ถามกลับไปว่าเธอเป็นใคร ถึงแม้ว่าหน้าตาและน้ำเสียงจะเหมือนแม่ของเขาก็ตาม เพราะก่อนที่เขาจะสลบไป เขาได้เห็นแทอีอยู่ในห้องของแม่ พัคซอนยองกลับเข้ามาในบ้านและไม่เห็นตุ่มแดงที่แขนของลูกแล้ว เขาไม่บอกแม่ว่าเพิ่งวางสายจากแทอี แต่กลับถามว่าได้รับข่าวร้ายใช่ไหม เมื่อเห็นแม่อ่านข้อความประกาศการจัดงานศพ ในวันที่ 7 ต.ค.2010 ซึ่งเป็นงานศพของ ผอ.ซอกโอวอน จินกยอมมองแม่ด้วยสายตาแปลกๆก่อนที่จะเดินกลับเข้าห้อง

แทอีตามกลับมาที่บ้านและได้พบกับหมวดจินกยอม ซึ่งเขาแปลกใจที่เห็นเธอกลับมาในปี 2010 เช่นกัน เขาบอกเธอว่าไม่เข้าใจเหตุผลที่แม่พยายามหลบหน้าเขา แทอีจึงถามเขาว่าเคยเลือดกำเดาไหลกะทันหันตอนเรียนมัธยมหรือไม่ หมวดจินกยอมจึงตอบว่าไม่เคยเลย เธอจึงเล่าว่าเมื่อสักครู่ได้คุยโทรศัพท์กับเขาซึ่งเป็นเด็กนักเรียน แต่เธอรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเขาจริงๆ เพราะนิสัยและอารมณ์แตกต่างกันมาก และปฏิกิริยาของแม่ก็แปลกเหมือนกัน เธอสงสัยว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปเพราะการกลับมาที่นี่ของเธอและเขา หรือไม่ก็กำลังอยู่ในอีกมิติหนึ่งที่ไม่รู้จัก แต่หมวดจินกยอมไม่สนใจเพราะต้องการจับซอกโอวอนให้ได้ก่อนที่แม่จะถูกฆ่า เขาจองโรงแรมให้แทอีและมอบโทรศัพท์ให้เธอไว้ใช้ติดต่อกันระหว่างอยู่ที่นี่ แทอีอยากรู้ว่าหากที่นี่ไม่ใช่อดีตที่เขาจดจำได้ และหากซอกโอวอนเป็นคนร้าย แม่ของเขาจะมาหาซอกโอวอนทำไม จินกยอมจึงอธิบายว่า ที่นี่ก็มีซอกโอวอนสองคนเช่นกัน และตอนที่แม่ถูกฆ่า ซอกโอวอนที่เป็นนักท่องเวลา ก็ต้องอยู่ทีนั่นแน่นอน แม้ว่าคนร้ายจะเป็นคนอื่น แต่เขาก็ต้องจับซอกโอวอนให้ได้ก่อน


จินกยอมที่เป็นเด็กนักเรียน ได้ยินเสียงแว่วคนเรียกชื่อของเขา เขามองไปรอบตัวด้วยสายตาที่ดุร้ายและพูดออกมาว่าเข้าใจแล้ว จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือและออกไปนอกบ้านโดยที่แทอีแอบตามไป ที่ดาดฟ้าโรงเรียนคิมโดยอนวางดอกไม้ไว้อาลัยซองอึน เพื่อนนักเรียนที่กระโดดตึกตาย และสวนทางกับชายชุดดำคลุมหน้าคนหนึ่ง เมื่อจินกยอมมาถึง เธอจึงถามว่าซองอึนได้พูดอะไรก่อนที่จะกระโดดลงไปไหม จินกยอมจึงบอกว่าเธอขอให้เขาช่วยและค่อยๆเดินเข้าหาโดยอนจนเธอรู้สึกกลัวและถามโดยอนว่าจะไม่ขอให้เขาช่วยบ้างหรือ โดยอนไม่รู้ว่าตอนนั้นจินกยอมช่วยซองอึนโดยการผลักเธอลงไป

ขณะที่โดยอนเดินกลับบ้าน แทอีตามเธอไปและแนะนำตัวเองว่าเป็นน้าสาวของจินกยอม เธออยากรู้ว่าโดยอนคุยอะไรกับจินกยอมที่ดาดฟ้า แต่โดยอนไม่อยากพูดถึงและขอตัวกลับ แทอีกำลังจะกลับเข้าไปในบ้าน แต่ต้องวิ่งออกมาเพราะเสียงร้องของโดยอน ซึ่งถูกทำร้ายจนหัวแตกและสลบไปโดยมีโทรศัพท์ตกอยู่ข้างๆ

หมวดจินกยอมยังอยู่ในปี 2010 ไปหา ผอ.ซอกโอวอนที่ศูนย์วิจัย จึงได้รู้ว่าเขาเพิ่งถูกฆาตกรรมไปเมื่อคืนนี้ พัคซอนยองไปร่วมงานศพของเขา ขณะที่แทอีโทรบอกหมวดจินกยอมว่าโดยอนได้รับบาดเจ็บ เมื่อไปถึงโรงพยาบาล แทอีมอบโทรศัพท์ที่ตกอยู่ข้างโดยอนให้กับจินกยอม และคิดว่าน่าจะเป็นของคนร้าย แต่มันถูกล็อครหัสไว้ ทันใดนั้นแม่ของเขาก็โทรเข้ามา เมื่อกลับจากงานศพและไม่เห็นเขาอยู่ที่บ้าน

หมวดจินกยอมวางแผนนำโทรศัพท์เครื่องนั้นไปวางที่หน้าบ้าน และแอบดูจนกระทั่งจินกยอมกลับมาและเดินเหยียบโทรศัพท์ตัวเอง จินกยอมหยิบขึ้นมาด้วยรอยยิ้มอย่างมีเงื่อนงำบนใบหน้าและรู้ว่าใครบางคนกำลังแอบดูเขาอยู่ จินกยอมกลับเข้าบ้านและบอกแม่ว่าเขาออกไปเดินเล่น เมื่อกลับเข้าห้อง เขาได้ยินเสียงแว่วเรียกชื่อตนเองอีกครั้ง จากนั้นก็เกิดตุ่มแดงขึ้นตามลำตัว

แทอีบอกหมวดจินกยอมว่า เขาควรเล่าให้แม่ฟังว่าจินกยอมทำอะไรลงไป แต่เขาบอกว่าเป็นไปไม่ได้เพราะสำหรับเขาแล้ว โดยอนเป็นเพื่อนคนพิเศษและเขาจะไม่มีวันทำร้ายเธอ อีกอย่างตอนนี้เขาไม่มีเวลาแล้วและต้องสืบสวนคดีที่ ผอ.ซอกโอวอนถูกฆ่าตาย ซึ่งเขาควรจะมีชีวิตอยู่ถึงปี 2020

ตอนที่แม่ของเขาทำงานกับ ผอ.ซอกโอวอน เขาได้รับ “คัมภีร์แห่งคำทำนาย” จากแม่ และมีความเป็นไปได้สูงมากที่เขาถูกฆ่าเพราะหนังสือเล่มนั้น

จินกยอมคิดว่าซอกโอวอนที่เป็นนักท่องเวลาน่าจะเข้าไปในห้องทำงานของ ผอ.เพื่อหาคัมภีร์ เขาจึงอยากจะเข้าไปในห้องทำงานนั้นเพื่อหาเบาะแสที่จะพาไปเจอซอกโอวอน แทอีจึงช่วยพาเขาไปที่นั่น และบอกว่ามันเป็นเรื่องแปลก เพราะตั้งแต่เธอทำงานกับ ผอ.ตั้งแต่ปี 2010 เธอไม่เคยเห็นแม่ของเขามาที่ออฟฟิศเลย ทั้งๆที่พนักงานต้อนรับจำเธอได้เพราะเห็นเธอมาหา ผอ.บ่อยๆ แทอีจึงคิดว่ามันต้องมีห้องลับที่พวกเขาใช้ทำงานวิจัย จากนั้นเธอจึงใช้วิธีบางอย่าง จนกระทั่งพบประตูลับที่นำไปสู่ห้องวิจัย


Alice # 26

แทอีพบ “คัมภีร์แห่งคำทำนาย” อยู่ในห้องวิจัย เมื่อเปิดอ่านบางตอนที่เขียนไว้ว่า “เด็กที่เกิดผ่านประตูแห่งกาลเวลา จะควบคุมเวลาได้ในที่สุด แต่ทว่า แทนที่จะสุขสันต์ แต่กลับต้องเศร้าโศกที่ควบคุมเวลาได้ นั่นคือมีราคาที่ต้องจ่าย และเขาจะได้สัมผัสความรู้สึกสูญเสียอย่างเหลือคณานับ” แทอีบอกหมวดจินกยอมว่า เธอเคยเห็นหน้าสุดท้ายแล้ว แต่จำได้ไม่หมด ยกเว้นคำว่า “ราคาที่ต้องจ่าย” “เธอจะตายด้วยน้ำมือของลูกชายตัวเอง” จากนั้นเธอจึงหาคำตอบได้ว่า ผู้หญิงที่เปิดประตูแห่งกาลเวลา ก็คือแม่ของเขา หมวดจินกยอมได้ยินดังนั้น จึงตกใจและบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่าแม่ แต่แทอีบอกว่าเธอหมายถึง พัคจินกยอม นักเรียนมัธยมที่ตอนนี้อยู่กับแม่ที่บ้าน เขายิ่งโมโหและบอกว่า ในคืนที่แม่ตายเมื่อสิบปีก่อน เขาเป็นคนที่วิ่งออกมาตามหาแม่


พัคซอนยองที่กำลังหลับ รู้ดีว่าจินกยอมพยายามจะฆ่าเธอ แต่เขาก็เปลี่ยนใจและยืนอยู่ตรงนั้น เมื่อเห็นพัคซอนยองนอนร้องไห้ เขาจึงถามแม่ว่าแกล้งหลับใช่ไหมและเดินออกจากห้องไป
ขณะที่แทอีและหมวดจินกยอมกำลังถกเถียงกันอยู่ในห้องวิจัย เขาได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างดังจนต้องเอามือปิดหู แต่แทอีกลับไม่ได้ยินอะไรเลย ทั้งเขาและเธอต่างก็ตกใจที่จู่ๆตุ่มแดงก็เกิดขึ้นทั่วร่างกายของเขา


เช้าวันต่อมาพัคซอนยองรีบไปเยี่ยมหมวดจินกยอมที่โรงแรม แทอีบอกว่าเขาได้ยินเสียงแว่วทั้งคืนและเพิ่งจะหลับไป แต่ตอนนี้ตุ่มแดงได้หายไปหมดแล้ว ซอนยองจึงบอกแทอีว่า นั่นไม่ใช่เสียงแว่ว แต่เป็นเสียงจากมิติอื่น ซึ่งเขาไม่ควรเดินทางข้ามเวลามาที่นี่ และทุกครั้งที่เดินทางผ่านรูหนอน จะมีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นกับเขา ซอนยองตอบคำถามของแทอีว่า เมื่อการเดินทางข้ามเวลาเริ่มขึ้น ไม่มีใครที่จะสามารถหยุดมันได้ แม้ว่าเธอจะเป็นคนสร้างการเดินทางข้ามเวลาขึ้นมาเองก็ตาม หรือแม้แต่แม่ของแทอีก็คงไม่รู้เช่นกัน เพราะเธอคือนักท่องเวลาและเป็นคนแรกที่พบคัมภีร์เล่มนี้

ในอดีตตอนที่พัคซอนยองอายุเท่าแทอีในปัจจุบัน เธอเดินทางข้ามเวลาได้สำเร็จ และมีข่าวลือแปลกๆ แพร่สะพรัดออกไปเกี่ยวกับคัมภีร์ที่อธิบายจุดจบของการเดินทางข้ามเวลา ในตอนนั้นเธอไม่เชื่อเพราะโลกแห่งการเดินทางข้ามเวลาเพิ่งจะเปิดออก แล้วมันจะถึงจุดจบได้อย่างไร แต่ว่าแม่ของแทอีได้เจอคัมภีร์เล่มนั้นและหนีไปพร้อมกับมัน โดยไม่มีใครรู้เหตุผลของเธอ ต่อมาจึงได้รู้ว่าแม่ของแทอีกลับไปในปี 1986 และแต่งงานกับผู้ชายในอดีต ซึ่งก็คือ ดร.จางดงชิก จากนั้นเธอก็เสียชีวิตตอนที่คลอดลูก และ ดร.จางดงชิกก็เจอคัมภีร์เล่มนั้น พัคซอนยองยังเล่าต่อไปว่า เธอไปที่บ้าน ดร.จาง ในปี 1992 เพื่อเอาคัมภีร์กลับไป และอยากเห็นกับตาว่ามันเขียนไว้ว่าอย่างไร แต่เธอมาถึงช้าไปจึงช่วย ดร.จางดงชิกไม่ได้ จึงคิดว่าจะเลี้ยงดูลูกสาวของเขาเอง เพราะตัวเธอก็เป็นเด็กกำพร้าเช่นกัน นั่นคือสาเหตุที่ทำให้เธอหมกมุ่นกับการเดินทางข้ามเวลา เพราะต้องการตามหาพ่อแม่ และทั้งหมดที่จำได้ ก็คือใบหน้าของพ่อเท่านั้น แต่ว่าเธอต้องกลับไปในปี 1992 จึงจะได้เจอหน้าพ่อ และในตอนนั้นเธอจึงรู้ว่านักท่องเวลาที่เจอคัมภีร์ ก็คือแม่ของเธอเอง และ ดร.จาง ก็อาจจะเป็นพ่อของเธอ ดังนั้นเด็กผู้หญิงที่กรีดร้องต่อหน้าเธอในคืนนั้น ก็อาจจะเป็นตัวเธอเองก็ได้ ความตั้งใจที่จะเลี้ยงเด็กคนนั้นได้เปลี่ยนไป หลังจากที่เห็นหน้าสุดท้ายของคัมภีร์ และต้องการปลดปล่อยแทอีให้พ้นจากโชคชะตานี้ เพราะผู้หญิงที่ต้องจ่ายให้การเปิดประตูแห่งกาลเวลา ไม่ได้หมายถึงตัวเธอคนเดียว จากนั้นซอนยองขอให้แทอีกลับไปและอย่าเจอจินกยอมอีก ขอให้เธอลืมเรื่องราวทุกอย่างให้หมด เพราะชีวิตของแทอีก็ตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน ซอนยองมอบที่อยู่หลุมฝังศพพ่อแม่ของแทอีให้เธอ และบอกว่าเธอดูแลให้มาโดยตลอด แทอีจึงไปที่หลุมฝังศพของพ่อแม่ ที่มีป้ายชื่อว่า ดร.จางดงชิกและอันชียอน



พัคซอนยองนั่งเฝ้าหมวดจินกยอมจนกระทั่งเขาฟื้น จากนั้นก็พาไปกินอาหารที่บ้านในขณะที่จินกยอมไปโรงเรียน เขาบอกว่าไม่ได้กินฝีมือทำอาหารของแม่มาสิบปีแล้ว จากนั้นเขาก็กินข้าวไปและร้องไห้ไป และบอกแม่ว่าคัมภีร์เล่มนั้นต้องเขียนอะไรผิดพลาดแน่ๆ เพราะเขาไม่มีทางเป็นคนร้ายที่ฆ่าแม่ และจะหาคำตอบให้ได้ว่าเขาคือคนร้ายตัวจริงในโลกนี้หรือเปล่า เขารับปากแม่ว่าจะไม่พบจินกยอมอีกคนหนึ่งแน่นอน เมื่อซอนยองบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงแม่ จินกยอมจึงบอกว่าเขาต้องปกป้องแม่ให้ได้ก่อน จึงจะกลับไปโดยไม่ลังเล

ขณะอยู่ในห้องเรียน จินกยอมได้ยินเสียงแว่วและเดินออกจากห้องเรียนโดยไม่ฟังคำทัดท้านของครู เขาไปพบซอกโอวอนที่เรียกเขาว่า “อาจารย์”

หมวดจินกยอมสะกดรอยตามจินกยอม และเห็นเขาเข้าไปซื้อขนมเค้กที่ร้านแห่งหนึ่ง ทันใดนั้นเขาได้สบตากับซอกโอวอนที่แอบอยู่อีกฟากถนน จึงวิ่งตามไป แทอีรีบกลับไปที่บ้านของพัคซอนยองและแอบอยู่ในห้อง ขณะที่จินกยอมกลับมาพร้อมกับขนมเค้ก เขารู้ว่าเธอแอบอยู่ในห้องแม่ เมื่อพัคซอนยองกลับจากตลาด เธอจึงขอให้ลูกชายจุดเทียนวันเกิดให้ด้วย เมื่อจินกยอมเดินกลับเข้าห้อง ซอนยองพาแทอีไปคุยที่ห้องเก็บของและยอมรับกับแทอีว่า เธอหาวิธีหยุดการเดินทางข้ามเวลาได้ แต่มีบางอย่างที่เธอทำผิดพลาดไป จึงต้องหยุดเรื่องนี้ไว้ เพราะถ้าหยุดการเดินทางข้ามเวลา ทุกอย่างจะรีเซต ซึ่งหมายถึงการเดินทางข้ามเวลาจะหายไปพร้อมกับนักท่องเวลาทุกคน จากนั้นเธอก็ขังแทอีไว้ในห้องเก็บของ


หมวดจินกยอมไล่ล่าจนเจอซอกโอวอน ซึ่งไม่ยอมบอกว่าใครฆ่าแม่ และยังบอกให้จินกยอมทำใจเพราะรู้ดีอยู่แล้ว เขาจึงต่อยโอวอนจนสลบไป ขณะที่แทอีถูกขังอยู่ในห้องและได้ยินเสียงร้องของพัคซอนยอง แต่เธอไม่สามารถออกไปได้ จึงหาเครื่องมือที่จะพังประตูออกไป และได้เจอรูปเก่าที่เธอถ่ายคู่กับจินกยอมที่สวนสนุก ในกรอปรูปที่แตกนั้น เธอพบคัมภีร์หน้าสุดท้ายที่ไม่ได้ถูกเผาไป ตามที่พัคซอนยองบอก หมวดจินกยอมรีบวิ่งกลับมาที่บ้าน แต่ก็ไม่สามารถช่วยแม่ไว้ได้ เขาได้เจอกับจินกยอมที่เสื้อผ้าเต็มไปด้วยเลือดและมีตุ่มแดงขึ้นตามตัว ด้วยความโมโห หมวดจินกยอมจึงตรงเข้าไปบีบคอเพื่อคาดคั้นว่าเขาเป็นคนฆ่าแม่หรือเปล่า