สปอยล์ Doom At Your Service ตอนที่ 4

เมื่อดงกยองตัดสินที่จะลองรักมยอลมังแล้ว เธอจึงชวนเขานอนด้วยกัน แม้เขาจะเคยบอกว่าเขาไม่เคยนอนเลยก็ตาม มยอลมังบอกว่าไม่มีมนุษย์คนไหนเคยรักเขา นอกจากโกรธแค้นหรือไม่ก็ต้องการเขา แต่ดงกยองบอกว่าเธอจะทำและต้องทำ ขณะที่ดงกยองหลับไปแล้ว มยอลมังได้แต่นอนจ้องหน้าเธอและรู้สึกหวั่นไหวจนเกือบจะสัมผัสใบหน้าของเธอ เมื่อนึกถึงคำพูดของซนยอชินที่ว่า ความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นในตัวมยอลมัง จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงลุกออกจากเตียงไป

ดงกยองถามวิธีตกหลุมรักจากนาจีนาหรือนักเขียนอีฮยอนจากงานเขียนของเธอ แต่ดงกยองไม่อาจบอกชื่อของมยอลมังได้ อีฮยอนจึงแนะนำให้บอกรักผู้ชายคนนั้นตรงๆ ไปเลย อย่างที่เธอเคยบอกอีฮยอนกยูเมื่อสมัยเรียนมัธยม จีนาเล่าว่าแม้ฮยอนกยูจะเป็นรักแรกของเธอ แต่เธอก็ไม่เคยจูบกับเขาเลย และจูบแรกของเธอก็คือชายที่เธอเจอในความฝันบ่อยๆ นั่นก็คือชาจูอิก ดงกยองตกใจเมื่อได้รู้เรื่องนี้ ชาจูอิกให้คำตอบดงกยองโดยบอกว่า เขาเคยจูบคนที่เกลียดก็เพราะความสงสาร

ไม่มีใครรู้ว่าชาจูอิกและอีฮยอนกยูอยู่ด้วยกันในฐานะพี่ชายกับน้องชาย เพราะในอดีตนั้นชาจูอิกเคยเป็นติวเตอร์ให้อีฮยอนกยูก่อนที่เขาจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย อีฮยอนกยูขอยืมรถของชาจูอิกเพื่อไปงานเลี้ยงรุ่น

มยอลมังจะไม่ยอมถอยกับแผนของดงกยอง และอยากให้เธอรักเขาอย่างหัวปักหัวปำจนต้องยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อเขา ดงกยองคิดหาวิธีที่จะตกหลุมรักให้ได้ นั่นคือผู้ชายคนนั้นต้องหน้าตาดี แต่เมื่อหันไปมองมยอลมังแล้วเธอถึงกับส่ายหน้า เธอจึงชวนเขาค้างคืนด้วยกันอีก โดยคราวนี้ต้องการให้เขาเข้ามาในความฝันของเธอ ทันใดนั้นมยอลมังก็พาดงกยองไปที่ทะเลแห่งหนึ่งตามจิตใต้สำนึกของเธอ ในรอบที่สองดงกยองต้องการกลับไปที่โรงเรียนมัธยมปลายเพราะต้องการเจอนักเรียนชายคนหนึ่ง แต่คนที่เธอพบก็เป็นมยอลมังอยู่ดี ไม่ว่าจะกี่รอบก็ตาม ผู้ชายที่มยอลมังต้องการพบก็ล้วนแต่เป็นมยอลมังทั้งสิ้น

ดงกยองอยากรู้เรื่องราวของมยอลมังจึงขอให้เขาเล่าให้ฟัง เขาย้ำว่าเขาไม่ใช่มนุษย์และโลกของเขาก็แตกต่างจากสิ่งที่เธอคิด จากนั้นเขาก็ทำให้ดงกยองอยู่ในสวนดอกไม้แห่งหนึ่งและบอกว่าที่นั่นคือโลกของเขา ทุกย่างก้าวที่เขาเดินผ่าน ทำให้ดอกไม้ค่อยๆ เหี่ยวเฉาและมลายหายไป ดงกยองบอกตัวเองว่าเหตุผลเบื้องหลัง

ทุกอย่างที่หายไป ก็เพราะพระเจ้าทำให้ทุกอย่างมลายหายไป การหลงรักสิ่งที่หายวับไป พอเอื้อมมือไปสัมผัส หัวใจคงว้าเหว่มากพอที่จะไม่อยากรักสิ่งนั้นเลย เมื่อดงกยองเดินเข้าไปหามยอลมัง ดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาเหล่านั้นกลับเบ่งบานอีกครั้ง เธอเข้าใจแล้วว่ามยอลมังกำลังหนีอะไรอยู่ ดงกยองกุมมือมยอลมังแต่ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อเขาสะบัดมือของเธอ

ในตอนเช้า ดงกยองบอกมยอลมังว่าเธอยกโทษให้เขากับความฝันเมื่อคืนนี้ และยังบอกอีกว่าความรักเริ่มต้นจากการให้อภัย มยอลมังนำเรื่องนี้ไปเล่าให้ซนยอชินฟังและคิดว่ามนุษย์ที่ไร้ค่าไม่มีทางยกโทษให้เขาได้ ซนยอชินจึงบอกว่าความรักอาจจะเริ่มจากความเกลียดได้ด้วยเช่นกัน แต่ต้องเริ่มเกลียดใครให้เป็นเสียก่อน จึงจะยกโทษให้ได้ มยอลมังรู้สึกว่าดงกยองเริ่มจะกวนประสาทเขาเสียแล้ว

ซอนกยองขอเงินพี่สาวเพื่อไปเรียนศิลปะตามที่เขาใฝ่ฝัน แต่ดงกยองไม่ให้เพราะซอนกยองไม่เคยทำอะไรสำเร็จสักอย่าง เมื่อเห็นดงกยองทะเลาะกับน้องชาย มยอลมังจึงบอกว่าเขาจะทำให้น้องชายของเธอต้องตายไปเลยดีไหม เพราะเขาอยากรู้ว่าเธอจะให้อภัยเขาอีกหรือเปล่า ดงกยองขอให้มยอลมังถอนคำพูด แต่มยอลมังบอกว่าเธอไม่ได้ดีเด่ไปกว่าคนอื่น แค่บังเอิญมาเจอกับเขาในเวลาประจวบเหมาะเท่านั้น ดงกยองอยากให้เขาตายๆ ไปซะ จะได้เข้าใจความรู้สึกของเธอ มยอลมังจึงยื่นปืนให้เธอ ดงกยองไม่กล้ายิง มยอลมังจึงบอกว่าคำขอนี้เขาไม่อาจให้เธอได้ เพราะถ้าหากเขาตายได้จริงๆ ก็คงตายไปนานแล้ว ดงกยองบอกว่าในเมื่อเธอฆ่าเขาไม่ได้ อย่างน้อยก็อยากให้เขาทรมานและจมอยู่ในขุมนรกตลอดไป มยอลมังจึงท้าทายให้เธอลองทำดูและหากเขาไม่ยอมจับมือของเธออีก เธอก็จะทุกข์ทรมานทันที

หลังจากนั้นดงกยองบอกตัวเองว่าเธอจะอยู่เฉยๆ และไม่พยายามอะไรอีกต่อไปแล้ว เธอตำหนิตัวเองที่ไม่น่าลองเห็นใจผู้อื่นหรือรู้สึกรักเลย ขณะที่มยอลมังคิดว่ามนุษย์คือสิ่งไร้ค่าซึ่งดงกยองก็ไม่แตกต่างจากคนเหล่านั้น

จู่ๆ ดงกยองก็ได้รับแจ้งจากโรงพยาบาลว่าน้องชายของเธอประสบอุบัติเหตุ ทำให้เธอย้อนนึกถึงวันที่สูญเสียพ่อแม่ไป แต่เมื่อไปถึงโรงพยาบาล เธอพบความจริงว่าเป็นแผนการของน้องชายเพื่อให้เธอใจอ่อนและยอมให้เงิน ดงกยองผิดหวังและเสียใจจึงเดินออกจากโรงพยาบาล หมอจองซึงจุนบอกซอนกยองว่าดงกยองจะอยู่ได้อีกเพียงสามเดือนเท่านั้น ทำให้เขาร้องไห้เสียใจ

ดงกยองพบพบมยอลมังที่หน้าโรงพยาบาล ซึ่งเขากำลังรอนักโทษคนหนึ่งที่มีความเคียดแค้นอาฆาตเขา หลังจากที่ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต นักโทษคนนั้นวิ่งเข้าไปแทงมยอลมัง แต่ดงกยองเอาตัวบังไว้ มยอลมังกำมีดเล่มนั้นไว้ขณะที่กอดดงกยองไว้และไม่ให้เธอหันหน้ากลับไปมอง มยอลมังใช้พลังอำนาจทำให้นักโทษคนนั้นปาดคอตัวเองต่อหน้าผู้คนจำนวนมากที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ จากนั้นเขาจึงบอกดงกยองว่าเธอรักเขาไม่ลงหรอก เพราะมนุษย์ทุกคนถ้าไม่เกลียดเขา ก็ต้องการเขาหรือไม่ก็กลัวเขา