สปอยล์ Duty After School ตอนที่ 6

พัคยุนซอและพัคแจวอนกับอีจีมินติดอยู่ในศูนย์พักพิงที่แปด พวกเขามีหน้าที่มาส่งเสบียงแต่ไม่มีผู้รอดชีวิตแล้ว และได้รับคำสั่งให้รอแต่ไม่มีใครกลับมารับพวกเขาอีกเลย หมวดอีชุนโฮจึงฝากให้ยูจองช่วยดูแลพวกเขา เด็กคนอื่นๆช่วยกันทำทะเบียนเพื่อยืนยันตัวตนศพทหารในนั้น ซึ่งเป็นนักเรียนมัธยมของโรงเรียนฮัมอิล สิ่งที่ผ่านมาและเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับพัคยุนซอและเพื่อนๆ ทำให้เด็กๆ กำลังคิดถึงสถานการณ์ของตัวเอง

ศูนย์พักพิงที่แปดตั้งอยู่นอกเมืองซึ่งไม่เคยมีลูกทรงกลมขนาดเล็กตกลงมา แต่กลับถูกโจมตีอย่างยับเยิน พวกมันรู้ได้อย่างไรว่ามีศูนย์พักพิงตั้งอยู่ที่นี่ พัคยุนซอไม่กินอาหารและพยายามจะฆ่าตัวตาย ยูจองตามไปปลอบใจและเกลี้ยกล่อม พัคยุนซอโทษว่าเป็นความผิดของพวกผู้ใหญ่ ที่ทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้และเสียเพื่อนๆไป เธอจึงเล็งปืนไปที่ผู้หมวดอีชุนโฮแต่จ่าคิมวอนบินเข้ามารับกระสุนแทนและได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย 

หมวดอีชุนโฮตัดสินใจว่าเช้าวันรุ่งขึ้น เขาจะเคลื่อนกำลังพลทั้งหมดกลับไปที่ค่ายเพื่อความปลอดภัยของทุกคน เพราะถ้าหากเอเลี่ยนบุกมาโจมตีพร้อมกัน พวกเขาก็จะรับมือไม่ไหว เด็กๆ เป็นห่วงว่าผู้หมวดจะต้องได้รับโทษหนัก เพราะฝ่าฝืนคำสั่งกลับค่ายทั้งที่ยังปฏิบัติภารกิจไม่สำเร็จ โซยอนไปหาผู้หมวดอีเพื่อบอกความในใจ แต่เธออึกอักไม่กล้าพูดและคิมด็อกจุงก็เข้าไปขัดจังหวะ ชียอลและนาราเฝ้าเวรยามอยู่ที่ชั้นดาดฟ้า พวกเขาใช้กล้องส่องทางไกลและสังเกตว่าเอเลี่ยนกำลังส่งสัญญาณสื่อสารกับลูกเหล็กที่อยู่บนท้องฟ้า พวกมันอาจจะกำลังไปหาเหยื่อที่ศูนย์พักพิงขนาดเล็กอีกแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก 

หมวดอีชุนโฮเปลี่ยนแผนไม่กลับค่ายแต่หาวิธีตั้งรับ โดยจะล่อลูกทรงกลมเพื่อเข้ามาที่มหาวิทยาลัยแมซซองและกำจัดในคราวเดียว เด็กๆ ทุกคนได้รับมอบหมายหน้าที่แต่ละอย่าง และช่วยกันหาสารเคมีเพื่อประกอบระเบิดและติดตั้งไว้ยังจุดต่างๆ ทั่วทั้งตึก แต่ทว่าพวกเอเลี่ยนเริ่มเคลื่อนไหวเร็วกว่าที่คิด เด็กๆ จึงต้องเร่งมือติดตั้งให้เสร็จภายในสิบนาที โดยให้อีกทีมหนึ่งเปิดเครื่องกระจายเสียงเพื่อล่อพวกมันเข้ามา ก่อนที่ทุกคนจะอพยพไปรวมตัวกันอยู่ที่ตึกซอลบงอีกฟากหนึ่ง เอเลี่ยนกรูกันเข้ามาใกล้ทุกที ผู้หมวดอีจึงสั่งจ่าวอนบินให้พาเด็กที่เหลือไปรอที่ตึกซอลบง โดยที่ตนเองจะติดตั้งระเบิดให้เสร็จแล้วจะตามไป 

หมวดอีชุนโฮอยู่ในตึกเพียงลำพังและต่อสู้กับเอเลี่ยนจนกระสุนหมด เขารู้ตัวว่าไม่มีทางหนีออกไปได้ จึงสั่งจ่าวอนบินผ่านวิทยุสื่อสารให้กดปุ่มระเบิดทันที แต่จ่าและเด็กๆ ไม่สามารถทำใจได้และต้องการกลับไปช่วยเขา แต่หมวดอีกำชับว่านี่คือโอกาสเดียวที่จะฆ่าพวกสัตว์ประหลาดนี้ได้ทั้งหมด อย่าให้ความพยายามของเขาต้องสูญเปล่า ไม่เช่นนั้นทุกคนก็จะต้องตาย หมวดอีชุนโฮขอโทษเด็กๆ ที่ไม่อาจอยู่ปกป้องพวกเขาตามที่สัญญาไว้ แต่เขาก็ภูมิใจในความกล้าหาญของเด็กๆ จนทำให้เขารู้สึกว่าสงครามครั้งนี้ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด เขาขอให้ทุกคนเชื่อใจกันและปกป้องกันและกันให้ได้ โดยเฉพาะห้ามตายเด็ดขาด จ่าวอนบินลังเลที่จะกดปุ่มระเบิด ยูจองจึงทำหน้าที่นั้นแทนท่ามกลางน้ำตาและความโศกเศร้าของทุกคน โดยเฉพาะโซยอนที่ยังไม่ได้สารภาพรักกับเขา