สปอยล์ Duty After School ตอนที่ 7-10

แม้ว่าหมวดอีชุนโฮจากไปแล้ว เด็กๆ ก็ต้องต่อสู้กับสัตว์ประหลาดต่อไปด้วยฝีมือการยิงปืนที่พัฒนาขึ้นมาก ซูชอลสารภาพรักกับนาราและขอคบกับเธอถ้าหากว่าได้กลับไปเรียนเหมือนเดิม แต่นารายังไม่ได้ให้คำตอบ ชียอลที่แอบชอบนาราจึงคิดเข้าข้างตัวเองและมีความหวัง 

วันต่อมาเด็กๆ แบ่งงานกันเป็นกลุ่ม กลุ่มที่ไปหาอุปกรณ์สื่อสารที่เรือนจำร้างได้พบกับกลุ่มนักโทษที่ถูกทิ้งไว้ในห้องขัง เด็กๆ จึงแบ่งอาหารและน้ำดื่มให้กับพวกเขาแต่ไม่กล้าปล่อยตัว นักโทษคนหนึ่งขอให้แอซอลช่วยโทรติดต่อแม่ชราที่ไม่รู้ว่าเขาถูกขังอยู่ที่นี่ ซึ่งเธอก็ไม่รู้จะใช้โทรศัพท์หรืออุปกรณ์สื่อสารจากที่ไหน ต่อมาแอซอลย้อนกลับไปหานักโทษคนนั้นด้วยความสงสารและคิดว่าเขาป่วย เธอไขกุญแจห้องขังโดยไม่รู้ว่านั่นเป็นแผนการของกลุ่มนักโทษ แอซอลถูกจับเป็นตัวประกันและเกือบจะโดนข่มขืน ขณะที่ลูกทรงกลมอีกสี่ลูกกำลังใกล้เข้ามา

ชียอลกำลังหาของใช้จำเป็นที่โรงพยาบาลและได้ยินเสียงใครบางคนกำลังทะเลาะกัน เมื่อเดินไปดูจึงพบซูชอลอยู่เพียงลำพังที่บันไดหนีไฟ ซูชอลบอกว่าจะขอคบกับนาราต่อไปจนกว่าเธอจะให้คำตอบ ขณะที่ทุกคนกำลังบรรทุกของขึ้นรถและเตรียมตัวกลับฐาน จู่ๆซูชอลก็ตกลงมาจากดาดฟ้าและตายต่อหน้าพวกเขา

ด็อกจุง และฮานากับจุนฮีอยู่เฝ้าฐาน พวกเขาได้พบกับกลุ่มนักเรียนสายวิทย์จากโรงเรียนอื่นที่แยกตัวกับเพื่อนๆ เพื่อกลับโซล และบอกว่าได้รับข่าวจากวิทยุสื่อสารว่าการสอบซูนึงถูกยกเลิกไปแล้ว พวกเขาช่วยซ่อมวิทยุสื่อสารและพบว่ามีใครบางคนจงใจทำให้มันพัง จึงไม่สามารถติดต่อสื่อสารหรือรับข่าวใดๆ ได้

เด็กๆ วางแผนเพื่อจะกลับไปช่วยแอซอล กลุ่มนักโทษจึงกระจายกำลังกันออกตามล่าพวกเขาภายในเรือนจำแห่งนั้น ขณะที่สัตว์ประหลาดบุกมาที่เรือนจำและฆ่านักโทษบางคนไปแล้ว แอซอลหนีเอาตัวรอดและได้พบกับเพื่อนๆที่กำลังตามหาเธอ

เพื่อนๆ พบกระดาษผลโหวตของซุนอีอยู่ในกระเป๋ากางเกงของซูชอล ชียอลไม่เชื่อว่าซูชอลฆ่าตัวตายอย่างที่ทุกคนเข้าใจ เพราะเขาได้ยินซูชอลคุยกับใครบางคนที่บันไดหนีไฟก่อนที่เขาจะไปพบ ร่างของซูชอลถูกนำกลับมาที่ฐานและฝังไว้ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนทุกคน 

ผลโหวตของซุนอีที่ถูกพบในกระเป๋าของซูชอล ทำให้เด็กๆ บาดหมางกันเองเพราะคิดว่ามีการโกง ชียอลบอกกับเพื่อนๆ ว่าเขาได้ยินซูชอลทะเลาะกับใครบางคนก่อนที่จะตาย ตอนนี้เด็กๆต่างก็หวาดระแวงกันเอง อิลฮายอมรับว่าตนเองร่วมมือกับซูชอลในการโกงผลโหวตและทำลายวิทยุสื่อสาร เพราะไม่ต้องการให้ทุกคนรู้ว่าการสอบซูนึงถูกยกเลิกและอยู่ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดร้ายให้ราบคาบต่อไป หัวหน้ายูจองกับรองหัวหน้าจางซูร่วมมือกันเขียนผลโหวตใส่กล่องไว้ล่วงหน้า เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของทุกคนหากกลับโซลตอนนี้ 

เด็กๆ เริ่มออกเดินทางเพื่อจะกลับโซลจนอาหารและน้ำค่อยๆ หมดไป ในคืนนั้นเด็กๆหยุดพักที่สวนสนุกแห่งหนึ่งและเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน ชียอลและกลุ่มเพื่อนเพิ่งเห็นคลิปในกล้องว่าซูชอลไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่ถูกสัตว์ประหลาดโจมตีจนตกจากตึก 

กุกยองซูอยากกลับไปปฏิบัติภารกิจต่อเพื่อคะแนนพิเศษ เพราะไม่เชื่อว่าการสอบซูนึงถูกยกเลิก แต่ทุกคนไม่เห็นด้วยกับเขา ยองซูดีใจและมีความหวังอีกครั้งเมื่อเห็นหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวว่าการสอบซูนึงไม่ถูกยกเลิก โซยอนพยายามบอกกับเขาว่ามันเป็นหนังสือพิมพ์เก่า พวกเขาจึงทะเลาะกันและผลักโซยอนจนหมดสติไป ยองซูฉวยโอกาสนี้ลวนลามเธอแต่อิลฮาผ่านมาเห็นจึงมีเรื่องชกต่อยกับยองซู ยองซูยิงอิลฮาจนเสียชีวิตและลากไปทิ้งในทะเลโดยถ่วงหินเอาไว้ เพื่อนกลุ่มใหญ่รีบวิ่งตามเสียงปืนมาดูและเห็นคราบเลือด ยองซูพูดจาตะกุกตะกักและโกหกว่าสัตว์ประหลาดบุกเข้ามาและฆ่าอิลฮาไปแล้ว ขณะนั้นเองเครื่องตรวจจับลูกทรงกลมพบว่าพวกมันกำลังใกล้เข้ามา เด็กๆจึงต้องรีบออกเดินทางไปจากที่นั่นโดยไม่มีอิลฮา 

ในคืนนั้นพวกเขาพักแรมที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง กุกยองซูเริ่มหวาดระแวงเมื่อเพื่อนๆ ถามโซยอนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และจะกลับไปค้นหาศพของอิลฮาในตอนเช้า ยองซูกลัวว่าทุกคนจะเห็นรอยกระสุนและรู้ว่าเขาคือคนที่ฆ่าอิลฮา โซยอนจำได้เพียงเหตุการณ์ก่อนที่เธอจะหมดสติไป แต่ยืนยันได้ว่าไม่มีลูกทรงกลมบุกมาตามที่ยองซูบอก ขณะที่เด็กๆ พูดคุยกันอย่างมีความสุขถึงสิ่งที่อยากทำเมื่อได้กลับบ้าน พวกเขาสัญญากันว่าจะไม่ทอดทิ้งกันและจะปกป้องกันและกันไว้ตลอดไป ยองซูปลีกตัวออกมาข้างนอก และใช้ความคิดจนเกิดภาพหลอนเห็นอิลฮาและเห็นภาพของเพื่อนๆที่รู้ความจริง เขาตัดสินใจเดินกลับเข้าไปกราดยิงทุกคน มีเพียงสี่คนเท่านั้นที่รอดชีวิตแต่บาดเจ็บสาหัส แอซอลยิงยองซูตายก่อนที่เขาจะฆ่าคนที่เหลืออยู่

สองปีผ่านไป...

หลังจากสงครามครั้งนั้น รัฐบาลได้พัฒนาอาวุธใหม่ซึ่งในเวลาไม่ถึงสองสัปดาห์ ลูกทรงกลมที่เด็กๆ เสี่ยงชีวิตต่อสู้ก็ถูกกำจัดไปเกือบทั้งหมด ชียอลสละสิทธิ์การสอบซูนึงเพราะเขาได้เรียนรู้จากสงครามที่เจ็บปวดว่าการเอาตัวรอดไม่จำเป็นต้องเอาชนะเพื่อนข้างๆ แต่ต้องช่วยเหลือและปกป้องซึ่งกันและกัน เพราะสิ่งที่จำเป็นจริงๆในชีวิตไม่ใช่ทั้งซูนึงหรือการสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่เป็นความอบอุ่นของเพื่อนๆ