สปอยล์ Her Private Life ตอนที่ 12

ไรอันเล่าให้ด็อกมีฟังว่าเขาฝันร้ายและที่มันน่ากลัวก็เพราะเป็นความทรงจำ เป็นฝันวันวันที่เขาถูกทิ้งไว้ที่บ้านเด็กกำพร้า ก่อนที่เขาจะถูกรับไปเลี้ยงที่ต่างประเทศ เขาจำเรื่องราวตอนก่อนเจ็ดขวบแทบไม่ได้เลย มือข้างนั้นที่ปล่อยเขาไปอย่างเย็นชา เขาจำภาพนั้นได้อย่างชัดเจน เขาเลยไม่ชอบที่ต้องปล่อยมือ การถูกทิ้งอยู่คนเดียวเขารับมันไม่ไหว..

ด็อกมีชวนไรอันเข้าไปในห้องและบอกว่าจะอยู่กับเขาทั้งคืน เริ่มต้นด้วยการเล่นไพ่ด้วยกัน แต่ทว่าไรอันก็ต้องพ่ายแพ้จนโดนด็อกมีตีแขนซะอ่วม ทั้งคู่ดูหนังดื่มไวน์กินขนมด้วยกันอย่างมีความสุข จนด็อกมีหลับซบไหล่ไรอัน ไรอันจึงอุ้มด็อกมีไปนอน และเขาเองก็นอนข้างๆด็อกมี ด็อกมีรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมาและคิดถึงตอนที่ไรอันมาหาเธอด้วยดวงตาที่แดงก่ำนั้น ด็อกมีจับมือไรอันไว้จนเช้า

งานนิทรรศการของแกลเลอรีแชอุมใกล้มาถึง ทุกคนต่างทำงานกันอย่างเต็มที่

กยองอาเป็นอาสาสมัครที่บ้านเด็กกำพร้า และในวันหยุดเธอจะไปที่บ้านเด็กกำพร้า ยูซอบและด็อกมีและฮโยจินจึงไปกับกยองอาด้วย ขณะที่กำลังเตรียมของจะออกเดินทาง ไรอันก็มาถึง ไรอันบอกว่าเขาจะไปกับทุกคนด้วยและชีอันได้ฝากตุ๊กตาที่แฟนคลับให้มาฝากไปบริจาคร่วมด้วย

เมื่อไปถึงบ้านเด็กกำพร้า ทุกคนได้ทำกิจกรรมร่วมกับเด็กๆอย่างสนุกสนาน และมีตอนที่เด็กๆวาดรูปโดยที่มีด็อกมีเป็นแบบ ยูซอบจึงเอากระดาษและสีไปให้ไรอันแต่ไรอันไม่ได้วาด และเมื่อทำกิจกรรมเสร็จด็อกมีจึงชวนไรอันให้มาวาดลากเส้นมือของทั้งคู่ ไรอันหยิบสีขึ้นมาและพยายามปฏิเสธ ด็อกมีจึงจับมือไรอันและวาดไปด้วยกัน ไรอันได้สร้างความทรงจำดีดีกับด็อกมี และเด็กๆก็ชอบไรอันด้วย และทำให้ด็อกมีได้รู้ว่าไรอันมีชื่อเกาหลีว่า ฮอยุนแจชื่อที่ไรอันบอกกับด็อกมีว่าเขาไม่เคยรู้สึกว่าชื่อนั้นเป็นชื่อของเขา
และเมื่อกลับมา ด็อกมีชวนไรอันทำอาหารด้วยกัน ทั้งคู่ช่วยกันทำอาหารอย่างหวานชื่น

ด็อกมีนั่งดูรูปที่ถ่ายมาวันนี้ และเห็นไรอันยิ้มอย่างมีความสุข เธอก็อดยิ้มตามไปด้วย

ในที่สุดศาสตราจารย์ยังก็ซ่อมรูปของศิลปินอีซลเสร็จเรียบร้อย
และเมื่อรูปมาถึง ไรอันเอาที่นั่งดูรูปนั้นอยู่เงียบๆ
ด็อกมีเข้าไปหาไรอันและถามไรอันว่าเห็นรูปอีซลครั้งแรกตั้งแต่เมื่อไหร่ ไรอันจึงบอกว่าเขาเห็นรูปนั้นที่แกลเลอรีในนิวยอร์กเมื่อ 3 ปีก่อน ตั้งแต่นั้นเขาก็วาดรูปไม่ได้อีกเลย ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองเป็นสเตนดาห์ลซินโดรมและเดี๋ยวก็คงหาย เขาไปรบกวนเพื่อนที่เป็นหมออยู่ 3 ปี แต่ก็ไม่รู้สาเหตุ เขาจึงย้อนกลับไปดูรูปนั้นอีกครั้งเพราะทุกอย่างเริ่มต้นจากภาพของอีซลและคิดว่าถ้าสะสมงานของอีซลครบอาจจะรู้คำตอบ
แต่ความจริงแล้ว เขาเคยเห็นภาพนั้นมาแล้วไม่ใช่ตอน 3 ปีก่อนแต่เป็นเมื่อนานมาแล้ว
ตอนที่เขายังเป็นเด็ก ก่อนที่เขาจะเป็นไรอัน ตอนที่เป็นฮอยุนแจ
เขาเห็นคนคนหนึ่งกำลังวาดภาพนั้นอยู่ อีซลอาจจะเป็นคนที่เขารู้จัก เธออาจจะเป็นแม่ของเขา ด็อกมีเข้าใจไรอันว่าเขาต้องเจ็บปวดมากขนาดไหน ด็อกมีกอดไรอันและจับมือไรอันไว้

แม่ของชีอันกลับมาหาชีอันโดยไม่ได้บอกชีอันไว้ และชีอันก็บอกว่าเขากำลังจะจัดนิทรรศกาลและกำลังรวบรวมผลงานของแม่วาดที่ใช้ชื่ออีซล