สปอยล์ Hometown Cha-Cha-Cha ตอนที่ 11

หลังจากที่หัวหน้าฮงและฮเยจินสารภาพรักต่อกันแล้ว ฮเยจินขอเวลาอีกหน่อยเพื่อเคลียร์กับรุ่นพี่ซองฮยอนให้ชัดเจนก่อนที่จะเริ่มต้นคบกับหัวหน้าฮงอย่างจริงจัง ในคืนนั้นทั้งคู่โทรคุยกันอย่างมีความสุข หัวหน้าฮงบอกฮเยจินให้เดินไปดูรูปครอบครัวและบอกเธอว่าปู่ของเขาเป็นคนถ่ายให้และทบทวนความจำของเธอโดยบอกว่าเขาคือเด็กผู้ชายที่ยืนข้างๆปู่และพยายามทำให้เธอยิ้ม เมื่อฮเยจินนึกได้และต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อรู้ว่าเขาคือเด็กมัธยมที่ช่วยออกค่าขนมให้เธอที่ร้านสะดวกซื้อ เธอรู้สึกราวกับปาฏิหาริย์ที่ได้กลับมาพบกับเขาอีกครั้ง

ฮเยจินนัดซองฮยอนที่ร้านกาแฟของเถ้าแก่โอและบอกว่าเธอรู้สึกดีกับเขามาโดยตลอดและเคยชอบเขา เธอขอโทษที่แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไรกับเธอ แต่ตอนนี้เธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ซองฮยอนยิ้มรับและบอกว่าดีใจที่เธอพูดออกมาตรงๆ และชอบในความเป็นตัวของตัวเองของเธอ ฮเยจินคืนตุ๊กตาเครื่องรางนำโชคให้ซองฮยอน หลังจากนั้นซองฮยอนขอคุยกับหัวหน้าฮงเป็นการส่วนตัวและฝากให้ดูแลฮเยจินให้ดี

ยองกุกพยายามคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกว่าทำไมฮวาจองจึงขอหย่ากับเขา จากนั้นเขาก็นำถุงขยะไปให้เธอที่ร้านและบอกว่าให้แจกชาวบ้านให้ทั่วถึง ยองกุกได้ยินแม่สื่อกำลังจะแนะนำผู้ชายคนใหม่ให้ฮวาจอง ทำให้เขาไม่พอใจและเดินออกไป แต่ฮวาจองบอกกับแม่สื่อว่าเธอไม่เคยคิดจะแต่งงานใหม่

ฮเยจินกระวนกระวายใจว่าซองฮยอนคุยอะไรกับหัวหน้าฮง จนกระทั่งเขาบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ซองฮยอนยังฝากให้ดูแลเธออย่างดีด้วย ฮเยจินจึงนับว่าวันนี้คือวันแรกที่พวกเขาจะคบกันอย่างจริงจัง ซึ่งเธอสามารถจับมือเขาและกอดเขาได้ตามที่หัวใจต้องการ แต่เธอขอให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับไปก่อนโดยไม่ให้ชาวบ้านรู้ หัวหน้าฮงรับปากจะทำตามที่เธอต้องการ

ซองฮยอนไม่ได้กลับโซลตามที่รับปากนักเขียนวัง แต่เขายังอยู่ที่กงจินและนั่งดื่มคนเดียว ยองกุกไม่สบายใจเรื่องฮวาจองและไปดื่มที่นั่นเช่นกัน ทั้งคู่จึงร่วมโต๊ะและระบายความในใจซึ่งกันและกันจนกระทั่งซองฮยอนเมาหลับคาโต๊ะ

เช้าวันต่อมาฮเยจินไปสั่งกาแฟที่ร้านเถ้าแก่โอเพื่อจะได้พบหน้าหัวหน้าฮงอีก เมื่อเถ้าแก่โอมาถึงร้าน ฮเยจินจึงแกล้งทะเลาะและตบหน้าหัวหน้าฮงเพื่อรักษาความลับของพวกเขาไว้ ในวันนั้นฮเยจินสั่งอาหารจีนจากร้านของโจนัมซุกที่หัวหน้าฮงทำงานพาร์ตไทม์อยู่ที่นั่นเพราะคิดถึงและอยากเจอเขาอีกโดยไม่ต้องการให้ใครรู้ แต่ก็ไม่พลาดสายตาของโจนัมซุกที่ตามมา ฮเยจินจึงแกล้งต่อว่าและเตะขาของหัวหน้าฮงต่อหน้าเธอ หลังจากนั้นฮเยจินก็โทรไปขอโทษหัวหน้าฮงที่ต้องเจ็บตัวเพื่อเก็บความลับตามที่เธอต้องการ และอีกครั้งที่หัวหน้าฮงต้องเจ็บตัวเพราะโดนฮเยจินโขกหัวจนเลือดกำเดาไหลต่อหน้าเจ้าของร้านชำ

ฮเยจินพยายามติดต่อและส่งข้อความหาหัวหน้าฮงแต่เขาไม่ได้อ่านเลย เธอเริ่มไม่สบายใจที่ขาดการติดต่อกับเขาหลายชั่วโมงแล้ว หลังเลิกงานเธอจึงแวะไปหาเขาที่บ้านแต่หัวหน้าฮงไม่อยู่ เมื่อได้ยินเสียงเขากำลังพากลุ่มคุณยายมาที่บ้าน ฮเยจินจึงไปแอบในตู้เสื้อผ้า หัวหน้าฮงเห็นรองเท้าของเธอจึงพยายามซ่อนไม่ให้คุณยายเห็นและรีบให้พวกเขากลับไปโดยอ้างว่าจะทำความสะอาดบ้าน หลังจากนั้นหัวหน้าฮงก็พาฮเยจินออกมาจากตู้และอุ้มเธอไว้เพราะเป็นเหน็บชาที่ขา พวกเขาสวมกอดกันด้วยความคิดถึงที่ต้องหลบๆซ่อนๆต่อหน้าคนอื่น ฮเยจินต่อว่าที่เขาไม่อ่านข้อความเพราะไม่รู้ว่าเขาลืมโทรศัพท์ไว้ที่ร้านของชำ

ระหว่างทางที่หัวหน้าฮงเดินจูงมือฮเยจินเพื่อส่งเธอกลับบ้าน พวกเขาได้พบกับกลุ่มชาวบ้านที่วางแผนให้หัวหน้าฮงและฮเยจินห้ามเจอหรือเข้าใกล้กันอีกโดยบอกว่าเธอชอบใช้ความรุนแรง หลังจากนั้นชาวบ้านทุกคนก็พยายามกีดกันพวกเขาทั้งคู่ จนฮเยจินรู้สึกทนไม่ได้เพราะคิดถึงเขา

ซองฮยอนป่วยกะทันหันโดยมีนักเขียนวังคอยดูแล เขายอมรับว่ากำลังตัดใจจากรักแรกเป็นครั้งที่สอง เจ้าหน้าที่ชเวอึนชอลไปหามีซอนที่คลินิกเพื่อบอกความในใจ แต่เขาไม่กล้าพูดตรงๆ จึงอ้างว่ามาขูดหินปูน ขณะที่อ้าปากอยู่นั้น เขาจึงบอกเธอว่าเขาไม่ได้รังเกียจเธอและต้องการเวลาที่จะค่อยๆศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ มีซอนแอบยิ้มแต่ก็แกล้งไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

หัวหน้าฮงวางแผนนัดเจอฮเยจินในคืนพรุ่งนี้ในขณะที่ชาวบ้านทุกคนจะไปประชุมหมู่บ้าน ทั้งคู่ต่างก็รู้สึกว่าเวลาเดินช้าเหลือเกินกว่าจะถึงเวลานัด ฮเยจินไปพบหัวหน้าฮงตามนัด ทั้งคู่โผเข้ากอดเขาด้วยความคิดถึง หัวหน้าฮงบอกว่าเขาใช้ชีวิตคนเดียวมาสามสิบสี่ปี จนกระทั่งได้รู้จักเธอ ทำให้หนึ่งวันของขายาวนานเหมือนนิรันดร์ ฮเยจินชอบใจที่เขาเรียกชื่อเธอแทนที่จะเรียกว่าหมอฟันเหมือนทุกครั้ง เพราะเธอรู้สึกว่าเหมือนได้ชื่อใหม่

การกระทำของทั้งคู่ไม่พ้นสายตากลุ่มชาวบ้านที่ตามมาเพราะนั่นคือแผนการของพวกเขาที่ต้องการให้ทั้งคู่ยอมรับความจริงด้วยตัวเองทั้งๆ ที่พวกเขารู้มาได้สักพักแล้วว่าพวกเขากำลังคบกัน ฮเยจินและหัวหน้าฮงจึงยอมรับต่อหน้าทุกคนว่าพวกเขาเป็นแฟนกันท่ามกลางความยินดีของทุกคน