สปอยล์ If You Wish Upon Me ตอนที่ 11

เมื่อยี่สิบปีก่อน หลังจากที่คังแทชิกดื่มกับยุนกีชุนจนเมามาย เขาได้รับแจ้งว่าภรรยาและจุนอิลลูกชายของเขาได้รับอุบัติเหตุจนเสียชีวิต คังแทชิกโทษว่าเป็นความผิดของยุนกีชุน พวกเขาจึงทะเลาะกัน ลูกชายของยุนกีชุนแอบดูเหตุการณ์และเห็นพ่อของตนเองกำลังบีบคอคังแทชิก คังแทชิกจึงส่งสัญญาณมือเพื่อไล่เด็กคนนั้นไป

แม้ว่าอาการของหัวหน้าคังกำเริบ แต่ เขายังคงต้องการพาคุณตาซงชางอูไปมกโพเพื่อให้ความปรารถนาของท่านเป็นจริง เขารับปากกยอรเยและยอนจูว่าจะทำคีโมเมื่อกลับไปที่โรงพยาบาลบริบาลแล้ว

ป้าแม่บ้านชเวด๊อกจาเกิดอาการสมองเสื่อมกำเริบและจำไม่ได้ว่าอยู่ที่ไหน เธอพบกับผู้ป่วยห้อง403ที่ถือกรรไกรในมือ ตาฮวังที่รอเธออยู่นานจึงย้อนกลับไปดูและพบป้าด๊อกจายืนถือกรรไกรอยู่เพียงลำพังและผมของเธอถูกกล้อนออก ซึ่งเธอบอกว่าไม่ได้พบใคร ตาฮวังเริ่มไม่สบายใจจึงแอบทิ้งกรรไกรลงถังขยะและพาป้าด๊อกจากลับบ้าน ในคืนนั้นป้าด๊อกจานอนละเมอราวกับว่ากลัวใครบางคน วันต่อมาตาฮวังเข้าไปที่ห้อง403แต่ไม่พบสิ่งผิดปกติเพราะผู้ป่วยแกล้งหลับเป็นเจ้าชายนิทราอยู่อย่างนั้น

กยอรเยแบกคุณตาซงขึ้นไปที่บ้านของอีกิลยงซึ่งอยู่บนเนินเขาและได้พบกับหญิงต่างชาติพร้อมกับลูกสาวของเธอ ซึ่งพวกเขาเป็นภรรยาและลูกของอีกิลยง เธอบอกว่าสามีของเธอย้ายไปอยู่ที่อื่นเมื่อปีที่แล้ว หลังจากเป็นแพะรับบาปและติดคุก22ปีจนได้รับการปล่อยตัว

จากนั้นภรรยาของอีกิลยงก็บอกที่อยู่หลุมฝังศพของเขาซึ่งเป็นเนินสูงในเขตก่อสร้าง กยอรเยกับยอนจูและหัวหน้าคังพาคุณตาซงไปที่หลุมศพของอีกิลยงซึ่งคุณตาซงเขียนคำสารภาพและขอโทษผู้ตาย เพราะในตอนนั้นคุณตาถูกสายสืบซ้อมและบังคับให้บอกว่าอีกิลยงคือคนร้าย จนทำให้เขาต้องติดคุกอย่างไม่เป็นธรรม กยอรเยที่เป็นเด็กกำพร้าและเคยติดคุกมาก่อน เขาขออยู่ลำพังและไม่อยากขับรถกลับเพราะไม่พอใจที่คุณตาซงกระทำผิดต่ออีกิลยง หัวหน้าคังเข้าใจความรู้สึกนั้นดีและเล่าเรื่องยุนกีชุนให้ยอนจูฟังว่า เขาเคยเปิดร้านอาหารและไปได้ดีจึงไปกู้เงินนอกระบบจากยุนกีชุนเพื่อขยายสาขา เขาพยายามรวบรวมเงินมาคืนยุนกีชุนได้จนครบเพราะไม่ต้องการเจอกันอีก แต่ด้วยความโลภของตัวเองจึงทำให้เกิดเรื่อง หัวหน้าคังและยอนจูขับรถพาคุณตาซงกลับและได้พบกยอรเยที่จุดพักรถระหว่างทาง

จุนกยองเข้าใจความรู้สึกของซอกจุนที่มีต่อเธอเพราะเขาดูแลเธอไม่ห่างขณะที่อยู่โรงพยาบาล แต่ซอกจุนพยายามปิดบังความรู้สึกของตัวเอง จุนกยองขอเวลาตั้งสติและจะบอกที่อยู่ของกยอรเย

เมื่อมาส่งคุณตาซงที่บ้านแล้ว ท่านฝากสมุดบัญชีธนาคารให้กับนักสังคมสงเคราะห์กูเพราะต้องการบริจาคเงินที่เหลือทั้งหมดไปให้ครอบครัวของอีกึลจาที่มกโพ

อาการสมองเสื่อมของป้าด๊อกจาเริ่มทรุดลงจนป้ายอมซุนจาเป็นห่วง ตาฮวังเล่าเรื่องที่ป้าด๊อกจาถูกกร้อนผมและคิดว่าเป็นฝีมือของผู้ป่วยห้อง403 แต่ป้ายอมซุนจาบอกว่าผู้ป่วยคนนั้นยังไม่ฟื้นด้วยซ้ำ พวกเขาสองคนหวังหว่าหัวหน้าคังจะทำตามสัญญาที่จะพาป้าด๊อกจาไปเนเธอร์แลนด์ให้ได้

ซอกจุนพาจุนกยองออกจากโรงพยาบาลและพาไปกินอาหารโปรดกับช้อปปิ้งตามคำขอร้องของเธอ เขามีความสุขที่ได้ใช้เวลากับเธอทั้งวันแม้จะรู้สึกประหม่าเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอก็ตาม จู่ๆ จุนกยองก็ขอร้องซอกจุนให้ฆ่าเธอพร้อมกับกยอรเยโดยไม่ต้องบอกให้เขารู้ตัว ซอกจุนรู้สึกน้อยใจเพราะคิดว่าจุนกยองสามารถตัดใจจากกยอรเยและเริ่มมีใจให้เขาแล้ว

ยอนจูคืนสร้อยคอให้กับหมอซึ่งเขามอบให้เธอเป็นของขวัญและอวยพรว่าสักวันเขาจะต้องพบคนที่ทำให้เขามีความสุข กยอรเยเข้าไปดูแลผู้ป่วยห้อง403ตามที่ยอนจูบอก เขาพูดบ่นว่าผู้ป่วยเพราะคิดว่าหลับอยู่ แต่จู่ๆผู้ป่วยก็ฟื้นขึ้นมาและบีบข้อมือของกยอรเย กยอรเยวิ่งออกมาด้วยความตกใจและเห็นภาพตัวเองในวัยเด็กยืนอยู่ที่โถงทางเดิน