สปอยล์ It’s Okay to Not Be Okay ตอนที่ 3

มุนยองบอกคังแทว่าเธอมาหาเขาเพราะความคิดถึง นัมจูรีผ่านมาได้ยินพอดี มุนยองเขยิบเข้าไปใกล้เขาพร้อมทั้งชื่นชมในความหล่อเหลาซึ่งต่างจากวัยเด็ก คังแทแปลกใจว่าเธอเคยรู้จักเขามาก่อนหรือ แต่มุนยองบอกว่าค่อยๆ ทำความรู้จักกันไปก็ได้ พร้อมทั้งชวนเขาไปกินอาหารเช้าด้วยกัน คังแทอยากรู้ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่ เขาพร้อมที่จะให้เพื่อแลกกับการที่เธอไม่ต้องมายุ่งกับเขาอีก มุนยองตอบว่าเธอต้องการ “เขา” เพราะความงดงาม ซึ่งยิ่งเห็นเธอก็ยิ่งอยากได้

ผอ.โอชีวัง ต้องการพบมุนยองในฐานะที่เธอเป็นญาติคนไข้โกแดฮวาน ผอ.โออธิบายอาการป่วยของพ่อเธอ ขณะที่มุนยองให้ความสนใจกับโต๊ะบูชาที่มีแต่ของไสยศาสตร์และเธอได้หยิบตุ๊กตาไม้ติดมือมา โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ผอ.แนะนำให้พ่อของเธอเข้าโปรแกรมรักษาแบบกลุ่มรื่นรมย์ ซึ่งมีคลาสสอนเกือบทุกประเภทยกเว้นด้านวรรณกรรม เขาจึงขอให้มุนยองมาช่วยสอนอาทิตย์ละสองครั้ง โดยเสนอข้อแลกเปลี่ยนด้วยการให้มุนยองพาพ่อไปเดินเล่นได้ครั้งละสามสิบนาที มุนยองยังไม่ได้รับปาก ผอ. และฉีกโปรแกรมนั้นทิ้ง ผอ.มองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ก้าวร้าว แต่การมาที่นี่อาจเป็นเพราะเธอต้องการอะไรบางอย่าง

ขณะที่คังแทกำลังเปลี่ยนชุดเพื่อจะออกเวร มุนยองถือวิสาสะเดินเข้าไปเพื่อชวนไปกินข้าว ทำให้เธอเห็นเรือนร่างท่อนบนที่เปลือยเปล่าของคังแท กล้ามแน่นๆ ของคังแทนั้น ทำให้มุนยองอยากจะสัมผัสยิ่งนัก ในขณะที่คังแทพยายามผลักเธอให้ออกจากห้องไป มุนยองก็ยังพยายามจะสัมผัสร่างกายเขา นัมจูรีผ่านมาเห็นขณะที่คังแทกำลังผลักเธอให้ออกจากห้องพอดี

ตอนที่คังแทกำลังเดินออกจากโรงพยาบาล มุนยองขับรถตามและบีบแตรก่อกวนเพื่อให้เขาขึ้นรถ แต่คังแทมีนัดที่อื่นแล้วคราวนี้เธอยอมให้ แต่ก่อนจะออกรถไปมุนยองตะโกนบอกคังแทว่าหากคราวหน้าคังแทเล่นตัวอีก เธอจะลักพาตัวเขา..


มุนยองขับรถไปยังปราสาทร้างกลางป่าลึก
และที่นั่นก็คือปราสาทต้องคำสาปที่พ่อสร้างไว้ให้ตอนเธอเกิด และเพื่อให้ภรรยาของเขามีสมาธิในการเขียนนิยาย ครั้งหนึ่งปราสาทแห่งนี้เคยได้รางวัลสถาปัตยกรรมยอดเยี่ยม ซึ่งต่อมากลายเป็นปราสาทร้างที่แม่ของมุนยองมีจุดจบ ณ ที่แห่งนี้
บนห้องที่ถูกล็อกอย่างแน่นหนาด้านบนสุดของปราสาท มีผู้หญิงคนหนึ่งมองลงมา ขณะที่มุนยองกำลังเดินเข้าไปพร้อมกับร่มในมือซึ่งมีตุ๊กตาไม้อยู่ในนั้น

เมื่อไปถึงยังห้องของเธอ มุนยองหยิบตุ๊กตาไม้ออกมาวางไว้และล้มตัวลงบนเตียงด้วยความหิว

ในขณะที่ทางด้านคังแท ทุกคนกำลังกินข้าวด้วยกันที่บ้านของจูรีซึ่งพวกเขาขอแบ่งเช่าอยู่ แจซูสังเกตเห็นว่าแม่ของจูรีเอาใจคังแทเป็นพิเศษ จนทำให้เขาคิดว่า แม่ของจูรีอาจหมายตาคังแทให้เป็นลูกเขย

มุนยองหลับไปและฝันถึงนิทานเรื่องเจ้าหญิงที่ต้องคำสาปของแม่มด ซึ่งสาปให้เจ้าหญิงโดนเข็มเย็บผ้าทิ่มตาย เมื่อพระราชาได้กำจัดเข็มทุกเล่มในอาณาจักรหมดแล้ว แต่เจ้าหญิงก็โดนหนามกุหลาบจนสลบไป ต้องรอให้เจ้าชายมาจุมพิตเท่านั้น เจ้าหญิงจึงจะฟื้น แต่แม่มดก็จะตามฆ่าเจ้าชายคนนั้นเช่นกัน

จากนั้นเธอก็ฝันเห็นผู้หญิงที่จมน้ำตายต่อหน้าเธอในวัยเด็ก มุนยองตกใจตื่นและร้องไห้ เธอนึกถึงท่าการกอดแบบผีเสื้อที่คังแทเคยสอนไว้ ขณะที่ทำท่านั้น มุนยองจินตนาการว่าคังแทมาปลอบใจเช็ดน้ำตาให้เธอ และโอบกอดเธอด้วยความเสน่หา


ควอนกีโดลูกชายของท่าน ส.ส.ควอนมันซูมารักษาตัวที่โรงพยาบาล ขณะที่ ผอ.โอกำลังหาชอยงตุ๊กตาไม้ที่หายไป จึงไม่ได้ออกมาต้อนรับ ชอยงเป็นตุ๊กตาที่ ผอ.ใช้เป็นเครื่องป้องกันผีอำ ในเวลาที่เขานอนตอนกลางวัน


ประธานอีซังอินโทรหามุนยองเพื่อให้กลับมาแก้ข่าวที่เกิดขึ้น มุนยองจึงบอกให้ประธานอีขายข่าวเรื่องพ่อของเธอ โดยบอกว่า เธอหายตัวไปเพราะต้องดูแลพ่อซึ่งเป็นโรคสมองเสื่อม และทิ้งท้ายไว้ให้นักข่าวคิดว่าเธอจะประกาศยอมวางปากกาหรือไม่

ควอนกีโดมีอาการไบโพลาร์ เขาชอบสร้างจุดเด่นเพื่อให้คนสนใจ คังแทนำเสื้อผ้ามาให้เขาเปลี่ยนและพาไปห้องให้คำปรึกษา ขณะที่เขากำลังเปลือยกายต่อหน้ากล้องวงจรปิดในห้องผู้ป่วย

แจซูเปิดร้านพิซซ่า โดยให้ซังแทเป็นคนวาดรูปบนแผ่นแป้ง เพื่อเป็นการโปรโมตลูกค้า โดยจะให้ค่าจ้างแผ่นละหนึ่งหมื่นวอน

คังแทแปลกใจที่เห็นมุนยองในห้องบำบัด เธอแนะนำตัวเองว่าจะมาเป็นผู้สอนวรรณกรรมให้กับผู้ป่วย และในบทสรุปของคลาสวันนี้ มุนยองขอให้ทุกคนอ่านนิทานเพื่อเป็นยากระตุ้นให้เผชิญความจริง และต้องยอมรับมันให้ได้ แล้วทุกคนจะมีความสุข เมื่อจบคลาสแล้ว คังแทถามเธอว่าคิดเช่นนั้นจริงๆ หรือ มุนยองต่อว่าที่คังแทมีท่าทีเฉยเมย เธอจึงเล่าความฝันให้ฟังว่าคังแทกำลังปลอบใจเธอและให้เธอทำท่ากอดแบบผีเสื้อ คังแทขอให้เธอหยุดพูดและพยายามเดินหนีไป มุนยองกลับตะโกนถามว่าอยากนอนกับเธอสักครั้งไหม ด้วยความอับอาย เขาจึงรีบพาเธอออกไปจากตรงนั้น คังแทต่อว่ามุนยองและบอกว่าไม่มีเวลามาเล่นกับเธอ มุนยองจึงย้อนว่าเขาไม่ควรเก็บกด ถ้าอยากเล่นก็ต้องเล่น และยังว่าคังแทเป็นคนเสแสร้ง


ขณะที่มุนยองเดินผ่านโกแดฮวานซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็น เธอได้แต่ชำเลืองหางตามองพ่อ ส่วนโกแดฮวานเมื่อเห็นมุนยอง จึงเกิดอาการโวยวาย มุนยองไม่สนใจที่จะพาพ่อเดินเล่นตามเงื่อนไขที่ ผอ.เคยเสนอให้

มุนซังแทมาหาคังแทที่โรงพยาบาลเพื่อพบ ผอ. เมื่อเห็นมุนยอง เขาจึงเดินตามไป แต่คังแทเดินออกมาพบซะก่อน จึงบอกพี่ชายว่านั่นไม่ใช่โกมุนยอง และพาเขาไปพบ ผอ. โดยที่คังแทยืนรออยู่หน้าห้อง ผอ.นั่งมองซังแทที่ไม่ยอมพูดจาอยู่ชั่วครู่ จนซังแทลุกจะออกจากห้อง ทันใดนั้น ผอ.จึงเอ่ยชื่อไดโนเสา สเตโกซอรัส พร้อมทั้งบอกว่าเป็นสัตว์พันธุ์ใหญ่แต่สมองเล็กและโง่ที่สุด แต่ที่จริงแล้วเป็นสัตว์ที่ไร้เดียงสามาก ซังแทหยุดฟัง ผอ.จึงถามชื่อของตุ๊กตาไดโนเสาที่ซังแทผูกไว้ที่กระเป๋าสะพาย เขาจึงรีบตอบว่ามันชื่อโกกิลดง และรื้อของในกระเป๋าออกมาให้ ผอ.ดู

เมื่อคังแทเดินเข้าไปเห็น ผอ.จึงบอกว่าซังแทถูกใจเขาและให้ของเหล่านี้เป็นของขวัญ ขณะที่ซังแทกำลังวาดรูป ผอ.อยู่นั้น คังแทถามว่าพี่ของเขาได้พูดเรื่องผีเสื้อหรือเปล่า แต่ ผอ.บอกว่าไม่ได้พูดและนี่เพิ่งเป็นการรักษาครั้งแรกเท่านั้น ผอ.อยากให้ซังแทวาดรูปทิวทัศน์ด้านนอกของโรงพยาบาล เพื่อติดไว้ที่ผนังข้างบันได โดยถือว่าเป็นใบสั่งยาจากหมอ แต่ซังแทกลับถามว่าเขาจะได้ค่าจ้างเท่าไร

เมื่อกลับถึงบ้านคังแทเห็นพี่ชายเปิดกล่องเก็บเงิน คังแทไม่เข้าใจว่าทำไมซังแทจึงต้องการซื้อรถ จนกระทั่งเขาหยิบแผ่นโฆษณารถบ้านให้คังแทดู ทำให้รู้ว่าพี่ซังแทต้องการซื้อรถบ้านจะได้ไม่ต้องย้ายบ้านกันทุกปี และถ้าผีเสื้อตามมาก็สามารถหนีได้เลย ไม่ต้องเก็บของย้ายบ้าน เช่าบ้าน และคังแทจะได้ไม่ต้องโดนเจ้าของบ้านด่าอีกด้วย
เมื่อรู้เหตุผล คังแทกอดพี่ชายทั้งน้ำตาและบอกว่าเขาไม่ต้องการบ้าน รถ หรือว่าเงินสิ่งเดียวที่เขาต้องการนั้นก็คือ พี่ซังแท ทั้งที่ในหัวสมองของเขาก็นึกถึงมุนยองที่พูดกับเขาว่าเสแสร้ง..


เกิดเหตุวุ่นวายที่โรงพยาบาลเมื่อควอนกีโดหนีออกจากโรงพยาบาล จากภาพกล้องวงจรปิด เขาวิ่งสกัดหน้ารถของโกมุนยอง โดยเปิดชุดคลุมโชว์ให้เห็นร่างที่เปลือยเปล่าของเขา แต่ทว่ามุนยองกลับไม่ตกใจ แถมยังบอกว่าน้องชายของเขาช่างเล็กกระจุ๋มกระจิ๋มจนควอนกีโดไปไม่ถูกแล้วเสียความมั่นใจ

โกมุนยองรู้ว่าคังแทกำลังจะมาทำงาน จึงชวนควอนกีโดขึ้นรถและก็สวนทางกับคังแทที่นั่งรถมาทำงานกับนัมจูรีพอดี คังแทที่ได้รับสายจากโรงพยาบาลและรู้เรื่องที่ควอนกีโดหนีออกมา คังแทจึงลงมายืนกลางถนนเพื่อสกัดรถของมุนยอง มุนยองหยุดรถตรงหน้าคังแทและห่างกับคังแทเพียงนิดเดียวจนทำให้นัมจูรีใจหายใจคว่ำ
แต่ทว่ามุนยองกลับขับรถหนีไปอีก คังแทจึงขับรถของจูรีตามเธอไป

มุนยองไปจอดรถที่ตลาดซองจินบริเวณที่มีการหาเสียงของควอนมันซู
เธอจึงชวนควอนกีโดลงมาเล่นสนุกด้วยกัน ควอนกีโดวิ่งขึ้นไปบนเวทีปราศรัยและบอกว่าเขาเป็นลูกชายคนเล็กของ ส.ส.ควอนมันซู
เขาเล่าเรื่องครอบครัวและบอกว่าตนเองโง่ที่สุดในบรรดาพี่น้อง จึงทำให้โดนพ่อตบตี และเวลาทำผิดก็จะโดนพ่อขังไว้ พ่อของเขาทำเหมือนเขาไร้ตัวตน เขาจึงต้องทำอะไรบ้าๆ หลายอย่างเพื่อให้พ่อหันมามองเขาบ้าง จนกระทั่งเขากลายเป็นคนบ้าจริงๆ คังแทยืนมองด้วยความหดหู่ในใจ โดยที่มุนยองยืนพูดอยู่ข้างๆ ว่าควอนกีโดสนุกจริงๆ คังแทจึงถามเธอว่า เขาควรเล่นสนุกกับเธอด้วยดีไหม..