สปอยล์ Love Next Door ตอนที่ 3

ซอกรยูพยายามปรับตัวและจัดสรรการใช้เวลาว่างของตัวเอง ขณะที่แม่ของเธอเลิกถามปัญหาที่เกิดขึ้นและเชื่อว่าอีกไม่นานเธอจะต้องกลับไปทำงาน เพราะซอกรยูเป็นคนเก่งและฉลาดที่จะไม่ยอมอยู่เฉย 

ชเวซึงฮโย สนใจการแข่งขันประกวดการออกแบบและปรับปรุงอาคารเรียนของโรงเรียนมัธยมฮเยรึงที่เขาเป็นศิษย์เก่า เขาพบกับซอกรยูโดยบังเอิญที่โรงเรียนขณะที่เธอไปส่งครูยูที่นั่น ครูยูขอให้ซอกรยูช่วยแนะแนวน้องๆ ในฐานะศิษย์เก่าดีเด่นที่ประสบความสำเร็จและได้ทำงานที่เกรป ซอกรยูช่วยซึงฮโยขุดหาแคปซูลเวลาที่พวกเขาเขียนจดหมายถึงอนาคตในสิบปีข้างหน้าและฝังไว้ใต้ต้นไม้ แต่เธอก็ล้มเลิกเสียก่อนเพราะรู้สึกแย่กับตัวเองที่ปกปิดเรื่องเกรปกับน้องๆ

ประธานยุนดีใจที่จะได้ทำโครงการที่พักผู้สูงวัยระดับพรีเมียมซึ่งเป็นโครงการใหญ่ เขาอยากให้ซึงฮโยวางมือจากการปรับปรุงโรงเรียนไว้ก่อน แต่ซึงฮโยไม่ต้องการทำงานนี้เพราะรู้สึกเสียศักดิ์ศรี เมื่อลูกค้าต้องการให้ลอกเลียนแบบอาคารตัวอย่างซึ่งเป็นผลงานชั้นยอดของสถาปนิกรายหนึ่ง ประธานยุนรู้สึกผิดหวังและมีปากเสียงกับซึงโฮยเพราะกลัวจะพลาดรายได้ก้อนโตจากงานนี้ 

แมวมองหางานติดต่อซอกรยูและเสนองานให้สองสามที่ รายได้และข้อเสนอที่ไม่เลวแม้จะน้อยกว่าที่เกรปก็ตาม แต่ซึงฮโยกังวลว่าเธออาจจะกลับไปอยู่ในวังวนเดิมและอยากให้ทำในสิ่งที่เธอต้องการมากกว่า พวกเขามีปากเสียงกันเพราะซอกรยูไม่คิดว่าเธอมีสิทธิ์จะทำตามความฝันของตัวเองได้ เธอเคยเจ็บปวดและหนาวเหน็บกับความรู้สึกเหล่านั้นมาก่อน เช่นเดียวกับซึงฮโยที่เคยรู้สึกเช่นนั้นหลังจากประสบอุบัติเหตุ จนทำให้พลาดการแข่งขันว่ายน้ำโอลิมปิกในฐานะตัวแทนทีมชาติ หลังจากนั้นเขาก็จมอยู่กับความผิดหวังและเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ซอกรยูไปหาซึงฮโยอยู่เสมอแม้ว่าเขาจะปิดประตูห้องและไล่เธอกลับไปหรือเถียงคำไม่ตกฟากทุกครั้งที่เจอกัน แต่เธอเป็นห่วงและต้องการทำให้เขารู้สึกดีขึ้น 

ซึงฮโยและประธานยุนปรับความเข้าใจซึ่งกันและกัน ซึงฮโยยังคงต้องการปรับปรุงสระว่ายน้ำที่โรงเรียน เพราะต้องการปล่อยวางอดีตที่เคยเป็นความทรงจำของเขา ซอกรยูได้รับการติดต่อเพื่อไปสัมภาษณ์งานทั้งสองแห่ง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความฝันของตัวเองตั้งแต่วัยเรียนคืออะไรกันแน่ นอกจากทำเพื่อแม่กับคนรอบตัวและอยากเป็นคนมีชื่อเสียงที่ใครๆ รู้จัก

นักข่าวคังดันโฮและโมอึมต่างก็ประทับใจกันเมื่อเห็นอีกฝ่ายช่วยเหลือผู้อื่น คังดันโฮส่งขนมและการ์ดขอบคุณไปให้โมอึมโดยไม่ระบุชื่อและย้ายไปอยู่บ้านข้างๆ เธอ

ซอกรยูกลับไปที่โรงเรียนเพื่อขุดหาแคปซูลเวลาแต่ก็ไม่พบ เธอหวังว่าตนเองจะได้คำตอบบางอย่างจากมัน ซอกรยูไปหาซึงฮโยที่สระว่ายน้ำซึ่งเขากำลังอ่านจดหมายของเธอในแคปซูลเวลาที่เพิ่งขุดเจอ ทั้งคู่ยังคงเถียงคำไม่ตกฟากเหมือนเดิม ซอกรยูบอกกับเขาว่าเธอรู้สึกกังวลและอยากลาออก เพื่อที่จะพักและฝันถึงชีวิตใหม่แต่เธอรู้สึกเป็นคนไร้ค่าถ้าไม่มีภูมิหลังที่เกรป ขณะที่คนอื่นกำลังเดินหน้าแต่เธอเองกลับหยุดเดิน ซอกรยูไม่ได้อ่านจดหมายของซึงฮโยในแคปซูล ซึ่งเขาเขียนว่าสิบปีข้างหน้ามันนานเกินไป กว่าจะถึงตอนนั้นเขาอาจจะสารภาพความรู้สึกกับเธอไปแล้ว