สปอยล์ Lovers of the Red Sky ตอนที่ 8

ขณะที่ขี่หลังองค์ชายยังมยอง ชอนกีถามพระองค์ว่าเหตุใดจึงทรงดีกับนางนัก องค์ชายทรงตอบว่าเพราะพระองค์ปวดใจทุกครั้งที่เห็นนาง เมื่อพบฮารัมยืนกางร่มรออยู่ตรงหน้าและบอกว่าเขานัดกับนางไว้ก่อนแล้ว องค์ชายทรงตำหนิฮารัมที่ปล่อยให้ชอนกีเดินตากฝน เมื่อชอนกีขอตัวไปกับฮารัมโดยให้เหตุผลว่าเขามองไม่เห็น องค์ชายทรงนึกน้อยพระทัยที่นางไม่เคยมองเห็นพระองค์อยู่ในสายตาบ้าง

ฮารัมไม่สามารถอดทนกับความรู้สึกของตนเองได้อีกต่อไป จึงบอกความจริงกับชอนกีว่าเมื่อสิบเก้าปีก่อนในวันที่เขาสัญญากับนางไว้คือวันที่เขาตาบอดเพื่อแลกกับหยาดฝนที่ตกลงมาหลังเกิดภัยแล้ง และเพราะตาบอดจึงไปหานางไม่ได้ แต่ถึงแม้ไปหาก็คงทำอะไรไม่ได้ และนับตั้งแต่วันนั้นเขาก็มุ่งเดินเส้นทางเดียวมาตลอดหลังจากสูญเสียท่านพ่อและท่านแม่ไป จึงหันหลังให้กับโลกใบนี้จนกระทั่งได้พบนางที่ทำให้นึกถึงตนเองในอดีต ฮารัมสารภาพว่าคิดถึงนางเหลือเกินแต่ไม่อาจให้นางอยู่เคียงข้างเขาได้ในตอนนี้ ไม่เช่นนั้นเขาก็อยากจะกลับไปเป็นฮารัมคนเก่าที่ใช้ชีวิตในฐานะเด็กชายที่สัญญาว่าจะไปเก็บลูกท้อกับนาง แต่ตอนนี้เขาใช้ชีวิตเช่นนั้นไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงขอร้องนางให้แกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขาและใช้ชีวิตต่อไป ชอนกีปลอบใจฮารัมด้วยคำพูดที่เขาเคยบอกนางว่า อย่าโทษตัวเองเพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันไม่ใช่ความผิดของเขา เพราะมันอยู่เหนือการควบคุมของมนุษย์ ก่อนจากไปชอนกีขอให้เขาบอกเล่าความรู้สึกเป็นครั้งคราวเหมือนเช่นวันนี้ ฮารัมได้แต่บอกตัวเองในใจว่าขอให้นางรอ จนกว่าเขาจกลับไปหานางอีกครั้ง

พระเจ้าซองโจทรงทราบว่าองค์ชายจูฮยางทรงตามหาพญามารมาตลอดตั้งแต่ภาพวาดของพระราชาองค์ก่อนถูกไฟไหม้ไป ด้วยพระอาการประชวรที่กำลังทรุดลง พระองค์จึงทรงเขียนจดหมายสองฉบับให้แก่องค์ชายจูฮยางและองค์ชายยังมยอง จากนั้นจึงมีรับสั่งกับฮันกอนว่าให้จิตรกรผู้มีญาณบูรณะภาพเหมือนของพระราชาองค์ก่อนให้เสร็จภายในเวลาหนึ่งเดือน

ร่างทรงมีซูสงสัยว่าชอนกีกลับมามองเห็นได้อย่างไรในวันที่ฮารัมตาบอด และหากนางเป็นลูกสาวของฮงอึนโอ นางก็อาจจะเป็นจิตรกรผู้มีญาณที่สามารถวาดภาพเหมือนเพื่อผนึกพญามารไว้ได้ องค์ชายจูฮยางเชิญฮารัมมาพบตามคำทูลของมีซู เพื่อต้องการยืนยันว่าพญามารอยู่ในร่างของเขาและนางก็ต้องการเลือดของฮารัม

มูยองแจ้งเวลาที่องค์ชายจูฮยางนัดพบกับฮารัมและคืนภาพวาดพยัคฆ์ที่ชอนกีลืมไว้ให้แก่เขา ฮารัมสัมผัสถึงพลังงานบางอย่างในภาพนั้น องค์ชายจูฮยางทรงอ่านจดหมายของเสด็จพ่อด้วยความคับแค้นใจที่มีรับสั่งให้พระองค์ใช้ชีวิตอย่างดื่มด่ำอยู่ภายใต้แสงดาวบนท้องฟ้า เพราะนั่นคือทางเดียวที่องค์ชายจะมีชีวิตรอด แต่องค์ชายทรงบอกตัวเองว่าจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งที่ของพระองค์เด็ดขาด

ชอนกีมอบภาพวาดให้องค์ชายยังมยองเป็นการตอบแทนที่พระองค์ทรงประทานยาชองชิมวอนให้ แต่นางไม่ตอบคำถามของพระองค์ว่าคุยอะไรกับฮารัมในวันที่ฝนตก

ฮารัมไปพบองค์ชายจูฮยางตามนัด ร่างทรงมีซูแนะนำตัวเองแต่ฮารัมเสแสร้งว่าไม่เคยได้ยินเสียงของนางมาก่อน ทั้งที่จำได้ดีว่านางคือคนทำพิธีในวันที่เขาตาบอด ฮารัมถูกองค์ชายจูฮยางทดสอบหลายๆคำถาม แต่เขาก็อ้างว่าจำได้บ้างไม่ได้บ้างและไม่รู้ว่าพลังงานอะไรที่ทำให้เขาลอยขึ้นเหนือผิวน้ำได้ในวันทำพิธีขอฝน องค์ชายจูฮยางไม่ค่อยพอพระทัยนักเมื่อฮารัมตอบว่าไม่เคยได้ยินชื่อพญามารมาก่อน จากนั้นองค์ชายทรงใช้ดาบฟันที่คอของฮารัมเพียงผิวเผินเพื่อให้เลือดไหลตามที่ร่างทรงมีซูต้องการนำไปทำพิธีบางอย่างและทรงตรัสว่าอีกไม่นานฮารัมก็จะได้พบกับพญามาร ระหว่างทางกลับฮารัมสั่งมูยองให้ตามหาพญามารให้เจอ เพราะเขาเชื่อว่ามันเกี่ยวข้องกับทุกสิ่งรวมถึงอดีตของตัวเขาเองด้วย

ชเวจองและชายองอุคเดินทางไปโคฮวาวอนพร้อมกับชอนกีและได้พบกับจิตรกรหมวกฟางชิมแดยูที่นั่นด้วย องค์ชายยังมยองยังทรงข้องพระทัยจึงถามฮารัมตรงๆว่าเป็นอะไรกับชอนกี ฮารัมจึงตอบว่าพวกเขารู้จักกันมานานแล้วและเขาก็มีใจให้นาง แต่องค์ชายไม่รู้สึกถึงความจริงใจของฮารัมเพราะเขาปล่อยให้นางเดินตากฝน องค์ชายยังมยองทรงตรัสกับตัวเองว่าจะทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะใจชอนกีให้ได้ ในขณะที่ฮารัมก็คิดว่าจะไม่ยอมให้องค์ชายพรากชอนกีไปจากเขาเด็ดขาด

หลังจากเดินดูสถานที่โดยรอบแล้ว ฮันกอนจึงบอกงานสำคัญที่ชอนกีต้องทำ โดยตอนกลางวันนางจะต้องทำงานปกติของโคฮวาวอน ส่วนในตอนกลางคืนนางจะต้องทำงานอื่นร่วมกับเขา

ชอนกีถูกส่งไปทำงานคัดลอกแผนที่ใหม่แทนอันเก่าที่ชำรุดโดยทำงานร่วมกับฮารัมที่ซอมุนกวานซึ่งเป็นสำนักดาราศาสตร์ เพื่อไม่ให้คนที่โคฮวาวอนสงสัยเรื่องการวาดภาพเหมือนของพระราชาองค์ก่อน ซึ่งฝ่าบาทมีพราชประสงค์ให้เก็บเป็นความลับ

ฮันกอนพาชอนกีไปดูภาพวาดพระเจ้ายองจงที่ถูกไฟไหม้ที่ตำหนักคยองวอนและบอกว่างจะต้องบูรณะภาพนี้ให้เหมือนเดิมจากคำบอกเล่าขององค์ชายยังมยองซึ่งเคยเห็นภาพต้นฉบับที่สมบูรณ์มาก่อน ขณะที่ยืนมองภาพนั้น ชอนกีรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างจนทำให้ล้มลงและทำผ้าเช็ดหน้าหล่นไว้ ฮันกอนจึงรีบพานางออกไปจากที่นั่น

ชอนกีจะต้องใช้เวลาอยู่กับองค์ชายยังมยองทุกคืนเพื่อวาดภาพเหมือนของพระเจ้ายองจงจนกว่าจะสำเร็จ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าทำของหล่นหายที่ตำหนักคยองวอน นางจึงขอตัวกลับไปหาและพบกับฮารัมกลางทาง พวกเขาจึงไปด้วยกันที่นั่น ระหว่างที่ชอนกีกำลังหาผ้าผืนนั้น ฮารัมเกิดอาการบางอย่างซึ่งเกิดจากพลังของพญามารในภาพวาดที่ถูกไฟไหม้นั้น ชอนกีจึงรีบพาเขาออกจากที่นั่นทันที ในขณะที่ร่างทรงมีซูกำลังทำพิธีและเห็นเลือดของฮารัมในขันน้ำมนต์กำลังเกิดปฏิกิริยาบางอย่าง ซึ่งนางเชื่อว่าพญามารกำลังปรากฏตัว พลังของพญามารในตัวฮารัมผลักชอนกีให้กระเด็นออกมาปะทะกับองค์ชายยังมยองที่เสด็จมาพอดี องค์ชายยังมยองและชอนกีต่างก็ตกใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับฮารัม