สปอยล์ Moon Lovers ตอนที่ 7

โอซังกุงอยากให้แฮซูทำหน้าที่ชงชาและงานเกี่ยวกับการประทินโฉมและการแต่งหน้า ซึ่งเป็นงานที่นางถนัด เสียแต่ว่านางอ่านเขียนไม่ได้ องค์ชายสี่แวะไปหาแฮซู และต่อว่าที่คิดมาเป็นนางใน เพราะนั่นอาจจะทำให้นางไม่สามารถออกข้างนอกได้อีก นอกจากนั้นเขายังเป็นห่วงข้อมือที่บาดเจ็บของนางอีกด้วย จากนั้นองค์ชายสี่จึงพาเดินชมรอบๆและบอกว่าต่อไปนี้มีแฮซูอยู่ในวัง ที่นี่ก็คงไม่น่าเบื่อสำหรับเขาอีกต่อไป

ท่านแม่ทัพพัคซูกยองและบุตรสาวพัคซุนด๊อก มายังวังหลวง แม่ทัพพัคทูลฝ่าบาทถึงความเก่งกาจขององค์ชายสี่ หากไม่ติดเรื่องแผลเป็นบนใบหน้า ก็คงได้เป็นองค์รัชทายาทไปแล้ว เพราะองค์รัชทายาทมูทรงอ่อนโยนและมีเมตตาเกินไป

ท่านแม่ทัพแปลกใจ ตั้งแต่กลับวังองค์ชายสี่เอาแต่ร่ำเรียนหนังสือ แทนที่จะฝึกการต่อสู้เหมือนเมื่อครั้งที่อยู่กับเขา แต่องค์ชายสี่บอกว่าถึงเวลาที่เขาต้องฝึกสมองบ้าง และหากยุติปัญหาในราชวงศ์ได้ ก็เท่ากับได้ปกป้องแผ่นดิน ท่านแม่ทัพอยากให้องค์ชายสี่กลับชินจู เพราะคิดว่าเขาจะควบคุมตระกูลคังได้ แต่องค์ชายสี่ไม่ต้องการกลับไปอีกและอยากอยู่ซงอัคต่อไป เพราะต้องการรู้ว่าเหตุใดเสด็จแม่และน้องๆของเขา จึงอยากครอบครองบัลลังก์กันนัก แม่ทัพพัคจึงกล่าวว่าองค์ชายที่จะอยู่ที่ซงอัคต่อไปได้ มีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นคือคนที่ได้ครองบัลลังก์ เขาจึงอยากให้องค์ชายสี่คิดดูให้ดีๆ ว่า เหตุผลที่ต้องการอยู่ซงอัค มันคืออะไรกันแน่

โอซังกุงพาแฮซูเข้าเฝ้าพระมเหสีฮวังโบ เพื่อเปลี่ยนชาสุมนไพรให้พระนาง เนื่องจากอาการปวดหัวเรื้อรัง แฮซูดีใจที่พระนางโปรดสบู่ที่เคยทำมาถวาย จึงอยากจะแต่งพระพักตร์ให้ด้วย แต่โอซังกุงปรามไว้ และบอกว่ายังไม่ถึงเวลาของแฮซู พระมเหสีฮวังโบทรงเป็นห่วงโอซังกุง หากพระมเหสียูยังข่มเหงนางอยู่อีก แต่โอซังกุงทูลว่านางไม่เก็บเอามาใส่ใจ อีกทั้งยังทรงห่วงอาการปวดท้องเรื้อรังของโอซักุงอีกด้วย

เมื่อแฮซูรับรู้อาการภูมิแพ้ขององค์รัชทายาท จึงคิดหาวิธีช่วย แต่โอซังกุงไม่อนุญาตและต่อว่าแฮซู เพราะไม่ใช่หน้าที่ของนาง องค์รัชทายาทไม่ให้โอซังกุงตำหนิแฮซู เพราะอาการของเขาดีขึ้นได้ก็เพราะนาง พระมเหสียูบังเอิญผ่านมารับรู้เหตุการณ์นี้ จึงทรงคิดจะวางแผนใหม่

โอซังกุงลงโทษแฮซูโดยการให้นางไปดูแลสวนทามีวอนสักพัก จากนั้นแฮซูก็พยายามหัดปรุงยาและเรียนอ่านเขียน เมื่อองค์ชายวังอุครู้ว่าแฮซูอ่านไม่ออก เขาจึงสงสัยว่านางจะเข้าใจบทกวีที่เขาเคยเขียนให้หรือเปล่า แฮซูจึงบอกว่าพี่มยองฮีอ่านให้ฟัง จากนั้นองค์ชายวังอุคก็จับมือนางและสอนเขียนชื่อของเขา ซึ่งหมายถึงตะวันยามรุ่งสาง องค์ชายวังอุคมอบสร้อยข้อมือสีแดงให้แฮซู โดยบอกว่าสีแดงจะช่วยคุ้มกันอันตราย และขอคำสัญญาว่านางจะไม่ถอดออก และเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้นางได้กลับมายังที่ที่เหมาะสม จึงขอให้นางรอ จากนั้นองค์ชายก็จุมพิตที่หน้าผากของแฮซู แฮซูสุขใจที่ได้ยินคำพูดขององค์ชาย นางจึงบอกตัวเองว่าขอแค่ได้อยู่กับเขา แม้ไม่อาจกลับไปเป็นโกฮาจินตลอดชีวิต นางก็ยอม

องค์หญิงยอนฮวาจัดงานรวมตัวพี่น้องเพื่อเป็นการฉลองวันเกิดให้องค์ชายวังอึน ต่อมานางบอกว่าตอนนี้ฝ่าบาททรงกำลังมองหาตระกูลที่มีอำนาจเพื่อให้นางออกเรือน แต่องค์ชายวังโยบอกว่าแค่ตระกูลมีอำนาจแต่ไม่ใช่ราชวงศ์ ยอนฮวาจึงตัดพ้อว่านางคงไม่ดีพอที่จะให้ราชวงศ์คนใดปลาบปลื้ม จากนั้นนางก็ปรายตาไปที่องค์ชายสี่วังโซ องค์ชายวังโยไม่พอใจ

ต่อมาองค์ชายวังโยขอให้ยอนฮวาเป็นของเขา โดยบอกว่าต่อไปนางจะได้เป็นมเหสี เพราะความฝันของเขาก็คือการเป็นพระราชาแห่งโครยอ แต่ยอนฮวาบอกว่านางไม่ใช่ชายาคนแรกของเขา จึงไม่มีทางเป็นพระมเหสีได้

หลังจากที่แฮซูทำงานทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว โอซังกุงจึงอนุญาตให้แฮซูออกไปเตรียมจัดงานวันเกิดให้องค์ชายวังอึน เพราะเป็นคำขอจากองค์รัชทายาท แฮซูจึงแต่งหน้าและใส่ชุดสวยออกไปตกแต่งสถานที่จัดงานเลี้ยง นางร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้องค์ชายวังอึนพร้อมกับปรบมือเต้นไปด้วย องค์ชายวังโซผ่านมาเห็นและแอบยิ้มอยู่คนเดียว เมื่อองค์ชายทุกคนมารวมตัวกัน จึงขอให้แฮซูร้องเพลงให้ฟัง แฮซูอยากให้ทุกคนมีความสุขแบบนี้ตลอดไป โดยไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นองค์ชายหรือไม่

ขณะที่องค์ชายวังอึนกำลังตื่นเต้นกับของขวัญวันเกิดที่ได้รับจากี่น้อง พัคซุนด๊อกใส่ชุดขนหมีเข้าไปหา และบอกว่านางนำมาให้ในวันเกิด แต่องค์ชายวังอึนไม่ชอบและรู้สึกหวาดกลัว ซุนด็อกจึงฝากไว้กับองค์ชายวังจอง องค์ชายวังโยอยากรู้ว่าองค์ชายสี่วังโซมอบอะไรเป็นของขวัญให้น้อง แต่องค์ชายวังอึนบอกว่าแค่พี่สี่มาร่วมงาน เขาก็ดีใจแล้ว แต่องค์ชายวังโยยุยงให้น้องขอของขวัญจากวังโซ โดยขอให้ถอดหน้ากากออก ทุกคนในที่นั้นต่างก็ตกใจในคำขอขององค์ชายวังอึน แต่องค์ชายวังโซก็ยอมถอดหน้ากากตามที่น้องขอ จากนั้นเขาก็เดินจากไป องค์ชายวังโยรู้สึกสะใจจนหัวเราะออกมา

แฮซูวิ่งตามองค์ชายวังโซออกมา จึงถูกต่อว่าที่นางจะทำให้เขาต้องอับอายอีก แต่แฮซูบอกว่าหากหนีไปเช่นนี้ องค์ชายวังอึนก็จะไม่มีโอกาสได้ขอโทษ ถึงอย่างไรก้เป็นพี่น้องกัน และไม่อยากให้แตกคอ องค์ชายสี่จึงบอกให้แฮซูมองหน้าเขาให้เต็มตา แฮซูจ้องหน้าเขาโดยไม่รู้สึกหวาดกลัวแผลเป็นที่เห็น ในหัวใจขององค์ชายสี่รู้สึกหวั่นไหวกับสายตาคู่นั้น แต่กลับบอกว่าเขาเกลียดสายตาคู่นี้