สปอยล์ Poong, the Joseon Psychiatrist 2 ตอนที่ 4

เซยอบไม่สนใจปัญหาเรื่องการสืบสวน แต่เขาเป็นห่วงโซชอนซึ่งเป็นคนไข้ของเขาที่คิดจะฆ่าตัวตาย องค์หญิงคิดหาทางช่วยเซยอบหลังจากที่เห็นจดหมายลาตายของโซชอน วันรุ่งขึ้นเซยอบรีบไปดูโซชอนที่โรงหมอซึ่งนางมีอาการดีขึ้นมาก เพียงแต่รอให้นางฟื้นและเล่าความจริงทั้งหมด อึนอูตรวจสอบลายมือในจดหมายลาตายชองโซชอนและพบว่าตรงกับลายมือในนิยายที่นางเขียนไว้ ขณะที่องค์หญิงทรงพบว่านั่นไม่ใช่จดหมายลาตายแต่เป็นข้อความจากนิยายรักของโซชอนที่เปรียบเทียบอาการป่วยของนางกับความรัก เซยอบจึงรู้ว่านั่นเป็นอาการป่วยทางจิตใจและข้อความนั้นถูกตัดออกจากนิยายของนางเพื่อทำให้ดูเหมือนจดหมายลาตาย อึนอูสงสัยว่าอาจจะเป็นฝีมือของจอนกังอิล ถึงแม้ว่าจอนกังอิลจะไม่ยอมรับแต่เซยอบก็ต้องการให้เขาหาคนผิดที่ปลอมแปลงหลักฐานนี้

จองซุนเพื่อนร่วมงานของโซชอนบอกกับอึนอูว่านางเป็นคนนำจดหมายฉบับนั้นไปที่สำนักว่าการเพราะคิดว่าเป็นจดหมายลาตายของโซชอน โซชอนมักบอกเสมอว่าอยากลงไปในแม่น้ำและอยู่ในนั้นเลยเพราะน้ำเย็นช่วยบรรเทาอาการคันผิว สมุดบันทึกของโซชอนถูกทาสีทับไว้หมดทุกหน้าราวกับต้องการปกปิดบางอย่าง ทั้งที่เคยบอกกับเซยอบว่าจะรวบรวมความกล้าและเขียนเพื่อตัวเอง ขณะที่องค์หญิงทรงมอบนิยายให้เด็กจางกุนอ่านซึ่งเหมือนกับบันทึกของโซชอนอีกเล่มหนึ่งที่ถูกทาสีทับไว้หมดทุกหน้า เซยอบและอึนอูสงสัยว่าทำจึงมีบันทึกของโซชอนถึงสองเล่มและเหตุใดองค์หญิงจึงมีบันทึกฉบับสมบูรณ์เล่มนี้ ต่อมาองค์หญิงทรงบอกอึนอูและขอคำสัญญาจากนาง

หลังจากที่โซชอนฟื้นและเล่าความจริงให้ทุกคนที่โรงหมอฟังแล้ว เซยอบจึงบอกกับจอนกังอิลว่านั่นไม่ใช่จดหมายลาตายของโซชอนซึ่งจอนกังอิลต้องการสอบสวนนางด้วยตัวเอง แต่เซยอบไม่ยอมโดยบอกว่านางคือคนไข้ที่เขาต้องการรักษาด้านจิตใจไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม แต่หากเขาทำไม่สำเร็จ เขาก็จะยอมทิ้งทุกอย่างแม้กระทั่งการเลิกเป็นหมออย่างที่จอนกังอิลท้าทาย โซชอนที่อยู่ในห้องพักและรับรู้เหตุการณ์ทั้งหมด นางจึงเริ่มเขียนบันทึก

เซยอบและชาวโรงหมอร่วมมือกันโดยไปที่โรงละครและห้องสมุดเล่าเรื่องเพื่อขอร้องอาจารย์ชเวซึ่งเป็นนักเล่าเรื่องผู้โด่งดัง ชาวบ้านมารวมตัวกันที่นั่นรวมทั้งองค์หญิงและจอนกังอิลเพื่อฟังอาจารย์ชเวเล่านิยายของโซชอนเรื่องใหม่ล่าสุด อิบบุนเรี่ยไรเงินจากผู้ฟังได้จำนวนหนึ่ง แต่ก่อนที่อาจารย์ชเวจะเล่านิยาย เขาขออาสาสตรีที่จะขึ้นมาเป็นผู้ช่วยโดยจะแบ่งเงินรายได้ให้ครึ่งหนึ่ง จองซุนอาสาที่จะขึ้นไปช่วยอ่าน แต่เนื้อเรื่องที่ทุกคนได้ฟังนั้นคือเรื่องราวของโซชอนที่ถูกจองซุนและเพื่อนร่วมงานกลั่นแกล้งและโรยผงหมึกใส่จนทำให้นางเป็นโรคผิวหนัง นางไม่ได้ฆ่าตัวตายแต่ถูกผลักลงแม่น้ำจนกระทั่งหมดสติและมีคนมาพบ จากนั้นอาจารย์ชเวก็จำลองเหตุการณ์โดยมีชาวโรงหมอคเยซูเป็นผู้ช่วย จองซุนทนแรงกดดันไม่ไหวและคำสาปแช่งของผู้ฟัง ทำให้นางฉีกนิยายเล่มนั้นต่อหน้าทุกคน โซชอนปรากฏตัวเพื่อบอกความจริงกับทุกคน อึนอูพิสูจน์ว่าจดหมายลาตายที่ถูกอ้างนั้นได้ถูกตัดออกมาจากบันทึกของโซชอนและเวลาที่จองซุนอ้างว่านำจดหมายลาตายไปให้สำนักว่าการนั้น ไม่ตรงกับความเป็นจริง เจ้าเมืองอันฮักซูได้ยินดังนั้นจึงสั่งให้จับจองซุนไปเข้าคุก

จอนกังอิลยังคงสบประมาทเซยอบกับวิธีที่เขาเปิดเผยความจริงเพื่อรักษาโซชอน เซยอบจึงโต้ตอบว่าตราบใดที่โซชอนไม่ถูกกลั่นแกล้ง นางก็จะไม่ป่วยอีก องค์หญิงทรงจ้างรางวัลอย่างงามเพื่อหาคนคัดลอกนิยายทั้งหมดของโซชอนรวมทั้งเร่งให้นางเขียนเล่มใหม่ๆขึ้นมาอีก

เซยอบขอให้อึนอูอ่านนิยายของโซชอนให้เขาฟังทุกวันโดยเริ่มจากเล่มที่หนึ่ง องค์หญิงไม่พอพระทัยที่เห็นสายตาของเซยอบและอึนอูที่มีใจให้กัน ในกลางดึกพระองค์จึงสั่งจองซังกุงให้ไปรับอึนอูมาเข้าเฝ้าเพื่อทวงคำสัญญาเพราะพระองค์อยากได้หัวใจรักจากยูเซยอบ