สปอยล์ Poong, the Joseon Psychiatrist 2 ตอนที่ 5

ยอบแอบได้ยินพวกเขาคุยกันและบอกกับอึนอูในเวลาต่อมาว่าเขาไม่ได้รักองค์หญิงและจะไม่มีวันสมรสกับองค์หญิงเด็ดขาด เพราะหัวใจของเขาอยู่กับผู้อื่นซึ่งไม่มีใครเปลี่ยนแปลงได้แม้แต่รับสั่งของฝ่าบาทก็ตาม

องค์หญิงไม่พอพระทัยเจ้าเมืองอันฮักซูที่ต่อว่าบ่าวรับใช้ องค์หญิงจึงพังประตูห้องเข้าไปเพื่อต่อว่าเขา จนพระหัตถ์บาดเจ็บและอนุญาตให้เซยอบเป็นผู้รักษาเท่านั้น ระหว่างการทำแผลองค์หญิงทรงยืนกรานว่าจะสมรสกับเขาให้ได้ แต่เซยอบขอให้องค์หญิงเลิกล้มความคิดนี้เสียเพราะเขาไม่อาจทรยศความรู้สึกที่มีต่ออึนอูได้

เซยอบบอกลาอึนอูเพื่อไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทเพราะคิดว่าตนเองหาทางรักษาจิตใจขององค์หญิงได้ เพราะองค์หญิงทรงหมกมุ่นที่จะสมรสกับเขา ความโกรธที่เกินพอดีเพราะอุปนิสัยอารมณ์ร้อนชอบพังสิ่งของ และยิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อมีใครพูดถึงอดีตคู่หมั้นซึ่งเป็นบุตรของอัครมหาเสนาบดี เซยอบขอให้อึนอูจับตาดูองค์หญิงในระหว่างที่เขาไม่อยู่และค้นหาสิ่งที่อยู่ในใจขององค์หญิงอย่างแท้จริง

องค์หญิงเป็นเพียงน้องสาวคนเดียวของฝ่าบาทแต่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ฝ่าบาทประสงค์ที่จะเห็นนางมีความสุขอย่างแท้จริง เซยอบต้องการช่วยองค์หญิงและได้รู้ความจริงจากฝ่าบาทว่าองค์หญิงหายตัวไปก่อนพิธีอภิเษกสมรส ฝ่าบาทจึงทรงอ้างว่าองค์หญิงประชวร ฝ่ายเจ้าบ่าวให้เกียรติกับการอภิเษกครั้งนี้จึงยังคงรอจนกว่าองค์หญิงจะหายประชวร แต่ฝ่าบาทก็ไม่ทรงทราบเหตุผลที่แท้จริงขององค์หญิง

เซยอบกลับมาและเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับองค์หญิงให้อึนอูและหมอคเยจีฮันรับรู้ ซึ่งอึนอูก็สังเกตว่าองค์หญิงมีใจให้กับเจ้าบ่าวตั้งแต่แรก คเยจีฮันคิดว่าเจ้าบ่าวขององค์หญิงอาจจะพัวพันกับเหตุการณ์ที่น่าหนักใจก่อนงานสมรสจนทำให้องค์หญิงผิดหวังและเสียความรู้สึก

ยุนจีโฮไปหาเซยอบที่โรงหมอและบอกว่าตนเองคือบุตรของท่านอัครมหาเสนาบดีที่มาเพื่อปกป้ององค์หญิง หลังจากนั้นเซยอบจึงถามความจริงจากยุนจีโฮและได้รู้ว่าเขาไม่เคยรังเกียจองค์หญิงที่ประสูติมาอย่างต่ำต้อยแต่ในขณะที่เตรียมพิธีอภิเษกสมรส บรรดาญาติต่างก็กล่าวถึงการประสูติอันต่ำต้อยขององค์หญิงพร้อมกับเสียงวิพากษ์วิจารณ์และเย้ยหยันจากเหล่าสหาย แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่อาจตัดใจจากองค์หญิงได้

ทุกคนในโรงหมอหาวิธีช่วยยุนจีโฮโดยไม่ให้องค์หญิงรู้ ด้วยการฝึกเขาให้พูดจาอย่างสุภาพและไม่ใช้วิธีขวานผ่าซากอย่างที่เคยพูดกับองค์หญิง อึนอูแต่งนิยายรักโดยใช้คำพูดที่น่าฟังเพื่อให้ยุนจีโฮท่องจำ จนกระทั่งทุกคนจัดฉากเพื่อให้ยุนจีโฮและองค์หญิงได้เผชิญหน้ากันอีกครั้ง ถึงแม้องค์หญิงยังงอนและไม่ฟังคำพูดของยุนจีโฮ แต่เขาก็ใช้ร่างกายของตนเองเพื่อปกป้ององค์หญิงจากผึ้งที่กำลังแตกรัง

แม่ขององค์หญิงเป็นเพียงนางรำจึงทำให้องค์หญิงมีสถานะการประสูติที่ต่ำต้อย แต่องค์หญิงก็ทรงวางตัวอย่างเข้มแข็งและภาคภูมิเพื่อไม่ให้ใครตำหนิได้ แต่เมื่อชายคนรักพูดถึงจุดอ่อนนี้จึงทำให้องค์หญิงไม่อาจทนได้

เซยอบขอให้องค์หญิงทรงลืมกับสิ่งที่ไม่อาจครอบครองและทะนุถนอมสิ่งที่มีอยู่ องค์หญิงทรงรับปากกับเซยอบว่าจะไม่หนีจากพิธอภิเษกสมรสอีก องค์หญิงและยุนจีโฮปรับความเข้าใจกัน แต่ก่อนที่จะเดินทางกลับฮันยาง องค์หญิงขอโทษอึนอูที่เคยพูดแย่ๆ กับนางและได้มอบของที่ระลึกไว้ให้ จองซังกุงมอบผ้าเช็ดหน้าปักให้กับหมอคเยจีฮันและสารภาพว่านางคือคนที่เขาเคยช่วยชีวิตไว้ก่อนที่จะโดนไล่ออกจากสำนักหมอหลวง คเยจีฮันและจองซังกุงสัญญาว่าจะเขียนจดหมายติดต่อกันอยู่เสมอ