สปอยล์ Poong, the Joseon Psychiatrist 2 ตอนที่ 6

ชาวบ้านพบจอนกังอิลนอนบาดเจ็บสาหัสอยู่ที่เนินเขาและพามาส่งที่โรงหมอคเยซูกลางดึก คเยจีฮันคิดว่าจอนกังอิลควรกลับไปถึงฮันยางตั้งนานแล้วแต่คงโดนไล่ออกจากสำนักหมอหลวงที่ไม่อาจทำลายโรงหมอแห่งนี้ได้สำเร็จ ขณะที่เซยอบสงสัยว่าเขากลับมาที่นี่อีกครั้งเพื่ออะไรกันแน่ เช้าวันต่อมาคเยจีฮันเรียกเก็บเงินค่ารักษาและค่าที่พักจากจอนกังอิลซึ่งอ้างว่าเขารีบออกมาจากสำนักหมอหลวงจึงไม่มีเงินติดตัวมาด้วยแต่จะทำงานชดใช้เพื่อจ่ายค่ารักษา เซยอบไม่พอใจจอนกังอิลที่จ่ายยาให้คนไข้โดยไม่ตรวจอาการเสียก่อน อึนอูขอให้จอนกังอิลไปจากโรงหมอเมื่อหายดีแล้วเพราะทุกคนที่นี่อึดอัดใจ แต่จอนกังอิลอ้างว่าเขาไม่มีที่ไป เรื่องที่ผ่านมาเขาก็เพียงทำตามหน้าที่เท่านั้น

เจ้าเมืองอันนำของกำนัลไปมอบให้กับท่านลุงของรองอัครมหาเสนาบดีเพราะหวังจะเติบโตในหน้าที่การงาน แต่ชายในวัยเจ็ดสิบกว่าอ้างว่าตนเองไม่ต้องการสมบัติและไม่อยากตายอย่างโดดเดี่ยว เขาจึงถามเจ้าเมืองอันหากว่ามีลูกนอกสมรสที่จะมาช่วยดูแล เจ้าเมืองอันคุ้นหน้าคเยจีฮันมานานแต่เพิ่งนึกได้ว่าเขาคือคนที่อยู่ข้างศพน้องสะใภ้นอกสมรสของตนเองเมื่อสิบกว่าปีก่อนซึ่งในตอนนั้นอิบบุนเป็นเพียงทารกน้อย คเยจีฮันสั่งอิบบุนไม่ให้ออกไปไหนในขณะที่เขาต้องไปพบเจ้าเมืองอัน หลังจากที่เจ้าเมืองอันรู้ตัวตนของคเยจีฮันและคิดว่าอิบบุนคือหลานสาวนอกสมรส คเยจีฮันจึงคิดหาวิธีที่จะปกป้องอิบบุนให้ได้ เรื่องของอิบบุนทำให้คเยจีฮันเครียดและฝันร้ายบ่อยๆ อิบบุนออกไปซื้อยาที่ตลาดและพบกับเจ้าเมืองอันโดยบังเอิญซึ่งเล่าว่าเขาคือลุงแท้ๆของนางและโกหกว่าคเยจีฮันคือสาเหตุที่ทำให้แม่ของนางต้องตาย อิบบุนเสียใจและกลับมาต่อว่าคเยจีฮัน เซยอบต้องการบำบัดจิตใจให้คเยจีฮันและอยากรู้ว่าสิ่งใดที่รบกวนจิตใจของเขา แต่คเยจีฮันบอกเพียงว่าเรื่องในอดีตซึ่งเป็นปัจจุบันของใครบางคนที่ไม่อาจกลับไปแก้ไขได้

เช้าวันต่อมาคเยจีฮันตัดสินใจที่จะบอกความจริงกับอิบบุนทุกอย่าง แต่ทว่านางไปหาเจ้าเมืองอันที่สำนักว่าการตั้งแต่เช้าตรู่ คเยจีฮันตามไปที่นั่นแต่เจ้าเมืองอันไม่ยอมให้พบอิบบุนและบอกว่าต่อไปนี้จะเลี้ยงดูนางอย่างดีในฐานะสายเลือดของตระกูลขุนนาง คเยจีฮันไม่ยอมรับเงินจากเจ้าเมืองอันและกลับไปด้วยความเสียใจ เขากลับมาบอกความจริงกับทุกคนที่โรงหมอและคิดว่าอิบบุนควรอยู่ในที่ของนางเพื่ออนาคตที่ดีกว่า แต่อึนอูคิดว่ามันน่าแปลกที่ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป ทันใดนั้นเองลูกน้องของเจ้าเมืองก็รีบมาบอกคเยจีฮันว่าอิบบุนจะต้องแต่งงานกับชายชรา ซึ่งเจ้าเมืองอันทำสัญญาเพื่อแลกกับตำแหน่งขุนนางขั้นห้าที่ต้องการ

ขณะที่คเยจีฮันและเซยอบกำลังตามไปช่วยอิบบุนที่ถูกส่งตัวขึ้นเกี้ยวไปแล้ว อึนอูรีบไปที่สำนักเจ้าเมืองเพื่อค้นหาสัญญา จอนกังอิลจึงช่วยเหลือนาง เจ้าเมืองอันตามไปจับกุมคเยจีฮันและเซยอบ แต่อึนอูนำสัญญาฉบับนั้นมาอ่านและว่าด้วยความผิดของเจ้าเมืองอันที่ติดสินบนขุนนาง ลักพาตัวและค้ามนุษย์ อิบบุนจึงได้กลับโรงหมออย่างปลอดภัย หลังจากที่อิบบุนและคเยจีฮันปรับความเข้าใจกันแล้ว นางจึงรู้ว่าปิ่นไม้ของแม่ที่เก็บไว้ในกล่องเป็นของคเยจีฮันที่แกะสลักเองและมอบให้แม่ด้วยความรัก

จอนกังอิลต้องการให้ฝ่าบาทหันหลังให้กับยูเซยอบ เขาจึงเกลี้ยกล่อมเจ้าเมืองอันให้เขียนคำร้องเพื่อทูลว่ายูเซยอบทำเรื่องไม่ดีโดยโอ้อวดเรื่องความสัมพันธ์ของตนเองกับราชวงศ์และลักพาตัวแม่ม่ายที่กำลังไว้ทุกข์โดยเสนอว่าจะช่วยให้นางเป็นแพทย์